Dag 29. Feast for the Soul

'Witte wuivende bloemen, 

lachende kinderen, bijen die zoemen… 

Een blauwe lucht en ’t strelen van de wind, 

zon en licht, waar ik me ook bevind… 

God, wat is het leven mooi! 

Ja, dat is leven. Een wit woord 

dat zo weinigen echt behoort… 

’t Is goed te mogen zeggen: Ik ben… 

Heb dank dat ik nu 

de betekenis van die woorden ken… 

Oh, God,! Ik hou zo van het leven…'

Lieve Moenssens 1939-1968 

Lieve werd totaal verlamd door een extreme vorm 

van myasthenie, na de geboorte van haar zoontje. 

Ze kon enkel nog haar oogleden bewegen.  Met de hulp van familie, verplegend personeel en vrienden, slaagde ze erin, door met haar ogen te knipperen, de juiste letters aan te duiden om teksten te laten noteren. 

Zo ‘schreef’ ze een sprookjesboek en verschillende gedichten, 

letter na letter, woord na woord, zin per zin. 

Ze leefde nog 8 jaar in een ‘ijzeren long’. 

Ik vond het boek 'Sprookjes', in 1967 geschreven door haar en geïllustreerd door Paula Vandewalle. Gelukkig herkende ik de parel bij de Kringloopwinkel en nam ik het mee voor 75 cent.

Wat een sterke vrouw, 29 jaar geworden, ze doet me denken aan Etty Hillesum.