'Hoe als je je met zorgeloosheid kon omringen en dat dat je ruimte was.'Dit gedicht van Bert Schierbeek dwarrelt alweer een paar dagen door mijn hoofd. Afgelopen dinsdag hoorde ik het programma nu ik overtijd bent en ook al werd me dat ik me nog geen zorgen hoefde te maken, ik deed het toch.
Nadat ik die uit gesproken had bij manlief en vriendinnen, stond ik de volgende ochtend op met de intentie te genieten van dag tot dag. Van zorgen maken wordt mijn kindje ook niet veel wijzer van en zeker niet happier, maar zomaar de knop omzetten is ook meestal alleen op ratio level. Eerst toch weer dat het er allemaal mag zijn, om dan het hele gebeuren naar een hoge plan te trekken. En ineens voelde ik me weer licht en vrolijk, wist ik wat ik nodig had en kon het in actie omzetten.
Terwijl ik me zo zorgeloos voelde, kwam er een stem op zetten die zei: " Ja maar is dat wel verstandig, zo zorgeloos door het leven te gaan? Ben je dan een verstandig en volwassen mens die haar verantwoordelijkheid draagt?" Unbelievable, is dat de Calvinist in mijn onderbewuste?! Alsof dat not done is. Je hoort je toch zorgen te maken als de dingen anders lopen dan gedacht of je de uitkomst niet weet?
Wow wacht even. Wat gebeurd er wanneer ik mijn focus hou op het verlangde resultaat en het daarna los laat met een gevoel van 'not a care in the world'?
Alles in me gaat dan naar een hogere frequentie!
En wat gebeurd er wanneer ik me zorgen maak? Alles daalt af naar een lagere frequentie en wordt donker en zwaar.
Zorgen maken doet de ratio. Geen zorgen maken, maar focus houden, doet het hart.
Het verschil kunnen waarnemen (of voelen), dus de ervaring van beiden hebben, geeft me de kans een keuze te maken.
Ik herinner me het gevoel van bezorgd zijn (wordt niemand beter van) en zorgeloos voelen (wereld wordt lichter). Het herinneren is de sleutel tot je hartsbewustzijn.
Ik moet dan direct denken aan twee filmpjes van Little Grandmother. Zij herinnert ons zo eenvoudig en concreet aan het belang van leven vanuit je hart.
'Wachten is een kunst, niets verwachten de grootste.'
