Kreeg gister een mooie boodschap door van Inti via Irene Bras: dat ik meer mijn Licht mag laten schijnen. 'Waarom hou je je nog verborgen?' Haha tja goeie van je, mooi zonnetje van me.
Vanochtend vroeg toen ik uit een droom werd wakker gemaakt door de snoet van Namaste lag ik daar eens over te mijmeren.
De zon kan je niet vragen feller te schijnen. Ik kan wel de wolken die haar verbergen en dempen laten oplossen. Wat zijn die wolken dan?
Schuldgevoel bijvoorbeeld. Niet nodig. Neem eerder je verantwoording voor je leven hoe het is (geef de ander de vrijheid hetzelfde te doen), deal er mee, dan kan schuldgevoel van het toneel af. Schaamte, ook zo'n leuke. Mijn eigen geluk, rijkdom, schoonheid, etc, etc. wat minder maken zodat de ander die nog in zijn slachtofferrol zit zich maar niet minder gaat voelen. Gaat ook niet werken dus, volgens  Marianne Williamson verlichten we daarmee de wereld niet. Grinnik mooi gezegd.
Angst voor wat de ander ervan vindt. Misschien is dat gewoonweg een achterdeur om niet volledig te schijnen. Want wat een ander vindt is toch ook maar een mening van iemand? Gister schreef iemand zich uit van de nieuwsbrief, omdat die persoon vindt dat verre reizen je weg houden uit de realiteit. Ach denk ik dan, voor jou blijkbaar, een ander heeft wellicht wat te brengen in dat verre land. Het is" maar" hoe je het ziet.