Er is een lichtje in mijn buik,

op reis naar vruchtbare aarde.

Er is een licht in mij.

verlangend naar donkere vruchtbare aarde.

Verlangen naar vorm,

naar Geest die samen vloeit met Aarde.

Diep in mij dat intense verlangen

die me verbindt met Gaia haar oerverlangen om grond te bieden

voor licht dat wil groeien, hier bij ons onder de mensen. Oermoeder en ik,

in het hart dezelfde,

bodem voor licht in het donker,

met open hart en open armen

vochtige warme donkerte biedend

voor licht dat vorm wil worden.

Er groeit een licht in mij,

dapper op weg van hemel naar aarde,

net als de Aarde, eeuwig verlangend liefde uit te drukken in vlees,

voel ik haar hartenklop diep in mijn bekken.

Er leeft een licht in mij,

veilig verborgen in vruchtbare bodem, gevoed

door warmte, liefde, rust en stilte,

meer en meer de ruimte innemend,

aan leegte vorm en schoonheid biedend,

zoals een bloem haar bladeren ontvouwt.

(Therese, 24-01-2008)