dinsdag 1 januari 2013

The year Zero is begonnen. Op mijn kerstkaarten naar vrienden schreef ik 'Een open 2013'. Open kan betekenen "leeg" of "onbekend", "schone lei". Open in de zin van "geen idee hebben waar het heen gaat of wat de bedoeling is. Voor de Ziel geen enkel punt. Voor het ego of het innerlijk kind een pittig lesje in vertrouwen. Dat het weer beter wordt, beter zal gaan. Dat het allemaal wel goed komt. 
Ik heb daar in de praktijk volop mee te maken. Vandaag, 1-1-2013, bestaat Vederlicht precies tien jaar. Een geweldig feit natuurlijk maar ik heb er een dubbel gevoel over. Het is de vraag of mijn praktijk kan blijven voort bestaan. Als iemand anders mij dit zou vertellen, zou ik al snel klaar staan met blij enthousiasme dat er vast iets heel moois en veel beters staat te wachten. Maar als dat nog in het onbekende ligt en er moet opnieuw geld geleend worden, is vertrouwen dan dwaas of wijs. Velen hebben hier al mee te maken.
Wat helpt is terug te blikken op wat er neer gezet is en op een hoger niveau dan 3D waar te nemen wat er in het verschiet ligt.

Een terugblik
In 2003 werkte ik nog maar twee dagen per week in het ziekenhuis op de O.K., als O.K. assistentie chirurgie. Daarnaast startte ik Praktijk Vederlicht en gaf Reiki sessies en volgde de training 'Healing the LightBody' bij Alberto Villoldo van The Four Winds Society. Het voelde als thuis komen. Een jaar later op 1 april 2004 had ik de deur van de O.K. achter me dicht gedaan en begon ik full-time als zelfstandig ondernemer. Toen ik die beslissing nam was ik doodsbang. Het was het engste wat ik ooit had gedaan, het financiele vangnet los te laten, maar ik zal ook altijd die voet in mijn rug herinneren, op de ochtend van mijn ontslag. Alles in me wist: er is geen andere weg. 
Met nog drie maanden spaargeld, vertrok ik met twee vrienden voor drie weken naar Peru. Aan het einde jaar van dit eerste jaar vroeg mijn Belastingadviseur zich verbaasd af hoe ik het in hemelsnaam financieel had gedaan. Ik leefde van heel weinig, kreeg geld terug van de belasting en kon daar weer van eten. Maar hoe dan ook zou ik het redden. Totale focus. Het tweede jaar begon de praktijk te groeien. En nog steeds redde ik me zonder financiele hulp van een partner of uitkering, zonder enig business plan of verstand van ondernemen. De vrijheid die ik ervoer en het eigen baas zijn was me zoveel meer waard dan de luxe van een salarisstrookje aan het einde van de maand.

Ik bleek vol ideeen te zitten, van alles probeerde ik uit: Vuurceremonies, Despacho ceremonies, Medicine Walks met John Westdijk, Drum Spirit met Boike Tojo, Het Medicijnwiel in een dag workshop, avonden en als jaartraining, de vervolg healing training. Ik gaf lezingen over het Inka Sjamanisme en aanverwante onderwerpen, organiseerde de bezoeken van de Paqo's uit Qeros, met name van Dona Maria, Don Mareano en Don Alejandro in Den Haag. Nam mensen mee op reizen door Peru. 'Herinner je Bestemming' samen met Remy Mosch in Op Hodenpijl en Peru was een hoogtepunt in mijn werk tot dan toe. 
Het was me op het lijf geschreven.

Toen ging ik mee naar Abydos in Egypte. Mahmoud, de plaatselijke healer, en ik herkenden elkaar en zeven maanden later waren we getrouwd en was ik zwanger.
Mijn tweede grote droom werd werkelijkheid. Ik had niet alleen mijn eigen praktijk, maar nu werd ik toch ook nog moeder, op mijn 43e. En hoe, want ik had niet kunnen voorzien dat het me zo zou veranderen. Een vriendin gaf me het idee een jaar Sabbatical op te nemen. Doodeng, want onderhand was mijn praktijk als een kind voor me. Opnieuw bleek dat dit de enige weg voor me te zijn. Een wijs man had al jaren hiervoor gezegd op zijn eigenwijze manier, dat het Sjamanisme een te vertrouwde weg voor me was:" Heb je pas nog iets geleerd van het Sjamanisme?' Door de toon waarop hij het vroeg, wist ik dat hij gelijk had. Maar wat is er dan nog meer?

Op die vraag kan ik zelfs nu nog geen concreet antwoord geven. Wat de time-out van de Sabbatical me gebracht heeft, is dat ik de vertrouwde vorm kon loslaten. De dag voordat mijn dochter Inti-Munay een jaar werd organiseerde ik mijn eerste meditatie weer. We stonden met zijn allen in stilte om de Hofvijver in Den Haag.
I was jumping of joy. Wat een rijkdom moeder te mogen zijn van zo'n heerlijk stralend meisje en ook nog eens dit prachtige werk te doen.
Ik wilde weer werken met de essentie. Energetisch. Wat er ontstond waren de Healing Rainbow Workshops. Werken met de energie van de vrouwelijke bergen van Peru en die van de Egyptische Godinnen. Twee Thuisbronnen kwamen samen.
Mijn Mesa was al terug gegeven aan Moeder Aarde (behalve mijn lineage steen van Don Sebastian, die dook na drie maanden weer op uit de grond in mijn tuin). Ik ging werken vanuit de visie van de oude Sjamanen, de oorspronkelijke genezers van Moeder Aarde en de Sterrenvolken, maar dan zonder de uiterlijke hulpstukken. Puur energetisch. Wat een mogelijkheden! Ik paste de transparante technieken toe en mixte ze, die ik had geleerd bij Boudewijn Leliveld de afgelopen jaren.

Ik kreeg het idee voor 'Working with the Divine Feminine', een reeks bijeenkomsten waarbij we iedere keer afstemmen op een andere speciale, vaak onbekende, Krachtplekken van Moeder Aarde. Met het kleine groepje ontdekken en genieten we van de eenvoudig en tegelijkertijd diep helende reis die we maken langs de plekken. Ik verbaas me over het gemak waarmee ik de energie kan kanaliseren en vertalen in mijn eigen woorden. Hier ligt nog een talent die ik meer te laten zien heb.

Omdat ik Inti alleen opvoed en zoveel mogelijk de eerste vier jaar haar zelf wil begeleiden en mateloos samen genieten wil met haar, ging ik rustig opbouwen qua werk. We zijn gezegend met een aantal vriendinnen die mijn ideeen van natuurlijk ouderschap steunen en geweldige oppas-vriendinnen bleken te zijn. 
Maar het werk bleek niet voldoende te groeien. Met het spaargeld wat ik nog had, konden we leven tot de zomer van 2012. Heel dankbaar ben ik daarvoor. Een zielezuster bood aan om ons tijdelijk financieel te steunen, in ruil voor coachingsessies. Die financiele steun vulde de inkomsten aan, en weer langer dan gedacht. 

Toen mijn ideeen op waren, schreef ik een brief aan mijn Ziel, je beste raadgever tenslotte. Al gauw daarna kwam de mogelijkheid in me op om Skype-sessies te geven. Energie is overal en werkt dus ook op afstand. Iemand die bedlegerig bleek te zijn, was er maar al te blij mee. Voor mij geeft het vrijheid en ruimte. Terwijl Inti heerlijk ligt te slapen, ben ik in de avond aan het werk. 
Wanneer je de dingen wat anders doet dan anderen, wordt je als vanzelf aangespoord om in mogelijkheden te denken. Niet de makkelijkste weg, koos ik die ooit, maar het maakt het verlangen, een 'dit is wat ik te doen heb', om Inti zelf op te voeden mogelijk.

2013 hoe nu verder
De ernome rust en het vertrouwen dat de financiele middelen onderweg zijn, werden flink aan het wankelen gebracht toen bleek dat er geen belangstelling was voor de nieuwe cursus. Het bekende 'Het zal niet de bedoeling zijn geweest, en er is vast iets mooiers onderweg', waren natuurlijk logische gedachten maar in de 3D wereld kan ik daar niet de huur van betalen. Waar ik me de afgelopen jaren op heb afgestemd was de weg van de Ziel: geen omwegen meer (ja soms moet je naar een ver land om een wens uit te laten komen), maar de directe weg. Is mijn droomleven die ik nu leid ook nog mogelijk in 2013 of moet ik Vederlicht loslaten en een bijstandsuitkering aanvragen? Of anders gesteld: Wat is er nodig om dit droomleven te continueren?

Dat is de juiste vraag aan de Ziel en mijn hart: wat is er nodig? Welke stap is de juiste?
Het antwoord komt hopelijk snel, en dat ik maar stil genoeg zal kunnen zijn om de fluistering te horen en vertrouwen genoeg zal hebben om er naar te handelen.

Hoe het ook verder gaat, ik zal blijven schrijven, dat is een passie geworden. Mijn boek over mijn natuurlijke zwangerschap, op mijn blog Puurhart en de vele korte anekdotes over mijn belevenissen met Inti is het Hofkwartier, op FaceBook.

Nieuwsbrief Vederlicht verandert
Op FaceBook schrijf ik vanuit mijn eigen naam. Dat geeft me de vrijheid de ruimte te nemen om over alles te schrijven wat mij inspireert en wat er aan informatie binnenkomt. Mijn idee is wanneer je al met mij geconnect bent via Fb, dat je de nieuwsbrief zou kunnen opzeggen.
Ben je geen FB-fan, dan kan je aangemeld blijven en stuur ik een notitie rond dat er informatie over activiteiten op de Puurhartblog geplaatst zijn met een link. 
Verhalen en inzichten plaats ik er regelmatig.

Op deze manier schoon ik mijn mailingbestand op en krijg jij minder toestroom in je mailbox. 

Ik wil deze hele lange brief eindigen met de woorden die een vriend me vandaag stuurde:

' Zo moeiteloos omhoog getild,

En jij,

zo vol vertrouwen dat het kan

-En dat vasthouden...'

(Gerard van der Waard)


Ideeen, suggesties en steun zijn van harte welkom. Data voor de nieuwe maandelijkse meditaties plaats ik binnenkort op de site.

Dankbaar ben ik voor alle ontmoetingen met clienten, cursisten en collega's, dank voor jullie vertrouwen en inspiratie. Er zijn vele mooie verbindingen ontstaan.

Ik wens iedereen alle inspiratie, steun, verbinding, liefde en vertrouwen in dit open jaar 2013!

Heb je nog goeie voornemens? Lees dan het humoristische verhaal van Annie M. G. Schmidt uit 1956! op mijn blog. Aanrader!
 
Gepost door op
Abonneren op: Posts (Atom)