'Toen ik vanochtend in de spiegel keek, zag ik achter me een dame staan. Een lieve vrolijke dame.
Ze straalde hevig.
Hallo zeg, zei ze. Ik ben het Nieuwe Jaar.
Kom kom, zei ik. U behoort een bloot jongetje te wezen, zo'n mollige jongetje met een sjerpje om, dat in een jaar tijd evolueert tot Jan-van-Zutphen-met-een-zeis. En waarom bent u een dag te laat?
Het is vandaag de tweede.
Gister was het me hier in huis te druk, zei ze. Met al die heilwensen visite. Kijk me 's goed aan!
Ik keek haar aan. Verdraaid, nu zag ik het pas. Ik was het zelf. Maar dan in het volmaakte, in het vrolijke en stralende.
Zo kun je worden, zei ze. Zo zul je zijn over een paar maanden.
Moet ik dan Sanhydrol gebruiken?, vroeg ik argwanend, want ze zag er uit als een reclame voor een een of ander medisch gecondoleerd opwekkingsmiddel:
'Moeder was zo slap… Moeder kan nu weer alles'.
O nee, volstrekt niet. Je moet enkel maar alles volbrengen wat je je hebt voorgenomen. Je hoeft alleen maar je goede voornemens uit te voeren.
Dat is alles. Een nieuw leven beginnen. Een schone lei. Een schone bladzij.
Ze zei het zalvend en ik zag tot mijn verbazing dat ze langzaam begon op te lossen, zoals de kat in Alice in Wonderland, ze loste op in het Niet, te beginnen met haar benen, (mijn benen), en te eindigen bij een glimlach.
Hee wacht 's, riep ik verontwaardigd, toen ze halverwege was. Wat heb ik me ook alweer voorgenomen? 't Is vandaag al de tweede, ik ben het weer vergeten!
Allereerst bezuinigen, zei ze. Dubbeltjes, kwartjes, guldens, tientjes vlieden als een schaduw heen. Dat mag niet. Zorg dat ze beklijven.
Toen ging ze weer verder door met oplossen. Ze was al bij de onderkant van haar truitje. Aardig truitje, he?, vroeg ze terloops.
Wat nog meer?, informeerde ik vlug.
Minder zoet eten. De hele Goethe lezen. Zelf washandjes breien. Aan Anderen Denken. Musea bezoeken. Nu was ze al weg tot aan haar kin.
Gauw. gauw… riep ik.
Buikspieren oefenen. Offervaardig wezen… mompelde ze nog…aldoor offervaardig wezen… waar krijg ik hier bus K?
Je wou toch niet alleen met je hoofd in de bus gaan zitten, vroeg ik angstig. Los dan liever helemaal op. Eerste straat rechts tot aan het plein.
Dank je zeer, zei ze, en het hoofd loste op.
Hoehoe!, riep ik nog. Maar ze bleef weg.
Toen was ik alleen en ik voelde me vol veerkracht.
'Moeder was zo slap. Moeder kan weer alles.' Waaraan zou ik eerst beginnen? De buikspieroefeningen of Goethe. Offervaardig wezen? Er was niemand in de buurt om offervaardig tegen te wezen. Het ijzer was NU heet. Goede voornemens moet men altijd onmiddellijk volbrengen, voordat ze oudbakken zijn. Bezuinigen? Ja maar bezuinigen is zoiets negatiefs, het betekent voornamelijk: dingen niet doen.
Wacht's… dacht ik. Ik kan aan Anderen Denken. Dat kan ik onmiddellijk doen, zittend in een fauteuil.
Het lukte me uitstekend en het was een heerlijke bezigheid. Ik ben er bij in slaap gevallen. En nu ik net wakker ben, vraag ik me af, of ze werkelijk hier is geweest, dat stralende nieuwjaarsmens.
Het is twee januari, tegen schemering. Och, het jaar is haast weer om.
Het volgend jaar begin ik, maar dan werkelijk, een nieuw leven.
(uit: Impressies van een Simpele Ziel, Annie. M.G. Schmidt, 1956)
2013...
wensen, plannen, dromen, intenties, voornemens...
... maak er een heerlijk jaar van,
in verbinding met je hart en je omgeving.
(afbeelding van: fromtheheart.nu)
