Nu lijkt de rust er weer te zijn, maar het is nog maar net begonnen en de veranderingen hebben onze aandacht nodig om verder te groeien.
Ik kan soms die neiging voelen om alles weer te laten en mijn aandacht alweer naar het volgende te verplaatsen. Heeft de vrijheid in ons, en in de wereld buiten ons, niet nog steeds ons nodig? Want hoe vrij ben ik eigenlijk? Heb ik niet ergens nog een dictator in me die me zoet houdt met lekkere koekjes. Hahaha oh die is het dus misschien. Mag er alles in mij zijn? Of verbied ik nog aspecten in mezelf. Ach ik noem maar wat. De wereld ligt in ons. Wie weet wat het effect werkelijk is op landen als Egypte, wanneer wij, in het rustige westen, onze innerlijke dictator de laan uitsturen ...
Een demonstrant troost een legeraanvoerder
