Gisteravond kwamen ineens de zenuwen.
Een heel rijtje aan 'wat als' en 'zal er wel..', maar misschien nog wel het sterkst 'kan ik bij mezelf blijven en staan voor haar en mij?' Van de week trok Ann kaart nr.  44 Kolibrie. We moesten allebei lachen. Laat maar ik snap het al, zei ik grinnikkend.
Toch dus het bekende riedeltje aan 'als, wat en hoe dan'.
Drie dingen helpen er door heen te gaan: het uitspreken (dus de vragen stellen waar ik onzeker over ben). In actie komen (die koffer gaan inpakken). En de 'als en hoe en wat' omdraaien naar het positieve: 'ik blijf bij mezelf', ik heb de rust en vertrouw, er wordt voor ons gezorgd, we zijn veilig.'
Frappant dat het iedere keer wanneer je iets nieuws gaat doen, de basisbehoeften getest worden:
Hoe kan ik dan zelf zorgen dat de basis sterk is? Wat in me op komt is, door mijn affirmaties te doen, met mijn aandacht in mijn bekken te zijn en mijn hart om me heen te zetten.
En morgen zien we wel weer.
De koffer is gepakt. We gaan de dag beginnen.

Vijf voor acht. Het is nog stil in huis, alleen het geluid van de fluitketel die mij een lekker kopje thee beloofd. Hond ligt buiten, mijn meisje ligt nog diep te slapen. Ik zie een strakblauwe lucht, het beloofd een mooie dag te worden. Ha, ik herinner me ineens dat dat heerlijke dier tien jaar wordt vandaag! Feestje van maken dus.
Gister toen ik bij de tramhalte zat te wachten, sprak een oudere man ons aan. Dat hij in Amerika woonde en daar bijna nooit een baby op straat zag en nu er zo van genoot die van mij zo tevreden te zien zitten in haar buideltje. Er ontstond een gesprek over waar hij allemaal was geweest en wat voor een leven hij heeft geleefd en nog deed. Hij reist nog de hele wereld af, 82 jaar. Niet met leeftijd bezig zijn zei hij. en toen hij weer door liep omdat het te lang duurde voor de tram kwam (ik ga wel lopen), gaf hij een klopje op mijn schouder en zei lachend 'You're rich!'.
Grote glimlach. Die dag maakt ik me toch een beetje zorgen of k inderdaad wel minstens een jaar sabbatical kan nemen in financieel opzicht. Toen ik thuis kwam en mijn rekeningen ging betalen, zag ik tot mijn verrassing (en ook weer niet natuurlijk) dat er toch nog wat geld kwam van de zwangerschapuitkering voor zelfstandigen. Hamdulilah (thank you God)!
Dat we worden geholpen en tekens krijgen, komt vaak uit onverwachte hoek :-)

Het woord 'aanmoediging' ging een aantal keer door me heen tijdens de meditatie van woensdag. Mensen om je heen weten die je aanmoedigen je hart te volgen, op je zelf te vertrouwen, je eigen weg te gaan. Aanmoediging kreeg ik in overvloed gister bij het antroposofisch consultatiebureau. Wat ben ik blij met de tip die de kraamhulp en de verloskundige me gaven. In plaats van je te moeten verdedigen of verklaren wanneer je geen vaccinaties geeft, je kindje in je eigen bed laat slapen en voeding geeft op vraag. Nee, juist het tegenovergestelde. Hoe helend is het wanneer je gezien wordt en niet het beeld van hoe het hoort. Want hoe het hoort is afhankelijk van tijd, land, cultuur, familie. Hoe het nu hoort, volgens de massa, is over tien jaar weer anders. Grappig, he. Dus zo bepalend kunnen die regels niet zijn. Weet je dat de kinderwagen ingevoerd is door Queen Victoria in de 19e eeuw?
Daarvoor droegen we onze kinderen blijkbaar ook bij ons. Nu wordt er nog bijzonder over gedaan wanneer je geen kinderwagen gebruikt. Maar dat doen we als westerse mens eigenlijk langer dan die honderdvijftig jaar kinderwagen! Grappig.
We leven in een tijd waarin het steeds belangrijker wordt zelf na te denken wanneer er stelligheden worden geprojecteerd. En dan meer in de zin van voelen met je hart. Vertrouwen dat je echt je eigen wijsheid hebt (ook al ben je bv voor het eerst moeder). Wanneer je bedenkt dat je vele levens hebt geleefd, kan je in je zelf de oplossingen en antwoorden weten. Al doende ontdek je je eigen wijsheid. Terwijl je open staat voor aanmoediging en inspiratie van gelijkgestemden.
Oh, en op dit consultatiebureau hoef ik pas over drie maanden terug te komen bij de arts. 'Want het gaat toch goed met je kindje?' Op eigen alternatief, lees verantwoording, kan ik altijd bellen.

Sterrekind der zee, Badhuisstraat 224, Den Haag

Er zijn er 25 in Nederland, kijk op deze site voor meer info:
www.kinderspreekuur.nl

Staan voor jezelf

Onzekerheden lagen te sluimeren. Ik had er geen erg in. Spanningen liepen op, dat merkte ik wel. Ik werd moe en raakte sneller geemotioneerd. Woensdag kwam de sprong voorwaarts, Inti en ik gingen naar een Kristallen Schedelmeditatie bij Marjolein. Deze keer werden de Drakenschedels opgesteld, met een aantal Elfenschedels. Oh wat was het weer een thuiskomen. Heerlijk eenvoudigweg zitten, open stellen en ontmoeten. Inti lag slapend te drinken en reisde met ons mee. "Ga staan voor wie je bent. Ga staan voor je leefwijze. Ga staan voor hoe je Inti verzorgt." Zo, dat kwam aan. Ik voelde de massa met denkbeelden die niet de mijne zijn en ik voelde mezelf behorend tot de minderheid met heel andere, dichter bij onze natuur ideeen. De geprojecteerde onzekerheden van de massa, die als zekerheden werden gebracht, hadden mijn valkuil "onzekerheid "gereactiveerd.
Boem. Uit mijn kracht. Uit mijn weten. Thanks for the lesson, maar de Draken herinnerde me weer aan m'n zelf. De angst iets te moeten waar ik of zij nog niet aan toe zijn, had mij uit mijn kracht gebracht... poeh dat was een inzicht. Nee ik hoef niets wat niet klopt voor mij en haar.
Geen eigen bedje??? Nee. Niet verdedigen. Altijd bij je dragen??? Ja. Zolang zij aan geeft dat nodig te hebben. Een betere bescherming kun je als kind niet hebben. Een totale vreemde wil haar aanraken. ik hoef alleen maar weg te draaien of mijn arm uit te steken. Ze hoeft maar te kicken als iets niet prettig voor haar voelt. Inderdaad. Haar grenzen worden gerespecteerd. Haar vrije wilskeuze idem. Wat is het mooi om elkaar te kunnen begrijpen zonder woorden. Om die kunst weer te ontdekken en ontwikkelen. Niet te hoeven schreeuwen of brullen om gehoord of begrepen te worden.
Ik wil en ga dit op mijn eigen-wijze al doende ontdekken. en weet je, ik doe dit niet eens alleen voor haar. Mijn innerlijk kind doet vrolijk mee. Zoals zij stap voor stap de wereld naar buiten ontdekt, zo ontdek ik stap voor stap mijn wereld naar binnen en hoe ik die wil be-leven.
Wat geweldig dat de Draken en Elfen zich weer laten zien in de kristallen vorm, om zo ons de positieve duwtjes (of quantum schop) te geven, terug naar ons authentieke zelf.

Tijd

Steeds vaker leg ik de klok 's avonds weg om 's ochtends uit mezelf wakker te worden. Wakker worden en de dag beginnen zonder een idee te hebben hoe laat het is. Zonder de idee, oh het is 7 uur dus we kunnen nog even omdraaien. Of: het is 9 uur, tijd om op te staan.
Zoals op deze stille regenachtige zondagmorgen.
Wakker geworden, gekletst, gelachen, op gestaan.
Inti gewassen en aangekleed, ik gedoucht, aangekleed, badkamertje schoongemaakt, slaapkamer opgeruimd. Naar beneden. fluitketel opgezet. Even nieuwsgierig, hoe laat zou het zijn...
7.15.
Zo ontdekken we ons eigen bioritme in plaats van vast te zitten in de lineaire tijd.

Bibliotherapie, boek op recept

Fantastisch, je gaat naar een therapeut, zeg een psychiater, en in plaats van pillen, wordt je een boek voor geschreven. Omdat die inzicht kunnen geven of een stemming ombuigen. Het bestaat in Engeland al. Nu Nederland nog. Wanneer start ik weer?:-)
http://counsellingresource.com/features/2005/08/18/bibliotherapy/

Dagelijkse Detox

Super budget detox tip van Ada die het weer oppikte van Boudewijn Leliveld:
Kook water voor vijf minuten, doe in thermoskan en drink dit over de dag verdeeld. Er verandert iets in het water na vijf minuten koken, waardoor het sterk reinigend is voor ons lichaam. Maakt niet uit of je het voor of na het eten drinkt, maar 's ochtends als eerste is natuurlijk top. Wel weer even een leuke fluitketel kopen. De Blokker heeft een mooie voor €15,-, iig niet die van de Hema, die schenkt heel rot. Wie weet heeft je moeder er nog een staan van de vorige eeuw :-)

Even zomaar een super tip tussen door. Niet alleen is ongelofelijk handig wanneer je in een piepklein huisje woont, op vakantie gaat, maar ook als je van eenvoud houdt en zo min mogelijk afval wilt produceren:
De Ecoco Cosmetic Glove, een aanrader. Ik zag in het in de Happinezz staan en we bestelden het direct. Uit geprobeerd en jeetje ja heerlijk zacht en schoon huidje zonder gebruik van flessen reinigingsmilk en wattenschijfjes. Zo dat maakt een verschil op jaarbasis.
Check de website www.ecoco-cosmeticglove.nl Handschoen kost @6,95

Je leven, je situatie, je zelf accepteren precies zoals het is, wat scheelt dat een boel energie. Ik besefte vanochtend dat ik er helemaal niet meer echt bij stil sta dat ik op dit moment geen eigen huis heb. Een wonderlijke situatie misschien nu ik een dochter heb (en hond) om alleen voor te zorgen. Maar nee, ik vind het wel wat hebben. Waarschijnlijk is dat de nomade in mij. Krijgt die ook eindelijk eens de kans om er te mogen zijn. Grappig genoeg werd er gister een grote bos roze bloemen afgeleverd voor een van de andere bewoners. Die was niet thuis dus of ze even bij mij mochten staan. Ja hoor geen probleem. Nieuwsgierig als ik ben, keek ik op het kaartje. 'Gefeliciteerd met je nieuwe woning". Haha het universum maakt weer grapjes. We zullen zien waar het (of wij) heen gaan.
Dat "alleen doen" is ook zoiets. Er zijn een aantal momenten geweest dat ik moe was, Inti net alles weer er uit gooide net als we met namaste gingen uit laten (etc), dat ik ineens besefte ik doe dit alleen. Maar altijd voel ik dan ook weer dat dat niet helemaal zo is. Er is die pracht man in Abydos en hele fijne vriendinnen en vrienden die hun hand er niet voor omdraaien om te helpen met klusjes. Die mij aanmoedigen naar mezelf te luisteren en mijn eigen manier te leven. We zijn hier in Nederland individuen geworden, met als schaduwkant dat veel mensen alleen wonen en alles zelf denken te moeten doen. Nu mooie Munay in mijn leven is gekomen, voel ik me weer aangetrokken om op een meer natuurlijke manier te leven. Niet vanuit afgescheidenheid maar vanuit verbinding. Letterlijk betekent dat dat ik haar borstvoeding geef op vraag (dus niet op de westerse klok van de lineaire tijd), haar op mijn lijf draag en we gezellig in één bed slapen. Dat klinkt misschien romantisch maar het vraagt juist nogal wat van je als moeder. Het is wat onhandiger huishouden te doen bv. Maar het geeft ook enorm veel. De nachten zijn makkelijker omdat ik niet uit bed hoef en direct na het voeden weer in slaap val. Zij hoeft minder te huilen want ik merk sneller wanneer ze iets nodig heeft. Voor mij is deze manier van leven en opvoeden een ontwikkelingsweg waar ik immens veel van leer en die volledig aan sluit bij mijn visie op de wereld en het werk wat ik deed. In het engels wordt het zo mooi 'Attachment Parenting' en the Continuum Concept' genoemd, de laatste door Jean Liedloff de wereld in gebracht. Maar daarover later meer.

En zo stond alles maandag klaar om te verhuizen: dozen, koffers, tassen en een mandje met Inti-Munay. Ze keek er naar en lachte er om. Heel gezellig die lieve mensen die kwamen helpen, dan kon ze fijn kletsen en lachen.

Namaste moest het allemaal nog zien en keek me aan van en wat gaan we nu weer doen???

We hebben genoten in Voorburg. Het was de perfecte plek om zwanger te zijn en voor de eerste acht weken in Inti's leven in deze wereld. Dank Ada! Maar het was tijd. Tijd om van de rust van een laag prikkelende omgeving te gaan naar een oase van stilte en groen in een drukke en inspirerende stad te gaan. Eigenlijk is dit iets wat bij me past. Me terug kunnen trekken en naar binnen gaan, en dan weer inspiratie zoekend alleen maar door een klein steegje uit te lopen.
Ik hoor een uil. Midden in de stad. Voor de rest niets. Stilte. Weer dat 'in de wereld maar niet van de wereld'. Soms de kluizenaar in me die wat nodig heeft, dan weer de kunstenaar, beiden komen aan hun trekken. Inti kijkt haar ogen uit. En regelmatig iemand die verwonderd weer naar haar kijkt. Zo ontdek ik Den Haag opnieuw. Nu door haar ogen. En Namaste heeft zijn mini paradijsje ook gevonden. Struiken en bomen pal voor zijn neus waar hij de hele dag in mag struinen.
Ons zomer poppenvakantiehuisje.

Nieuw logeeradres!

Maandag 2 mei verhuizen we naar een schattig poppenhuisje aan het noordeinde 108 in den haag, buurtjes van de koningin Na een bijzondere periode in mijn leven in voorburg, waar zowel ik als Namaste nieuwe vrienden maakten en ouden nieuw leven inbliezen, gaan we hier de zomer door brengen.
Er is veel te schrijven en nu er weer internet is ga ik dat ook weer doen. Blijkbaar had ik deze afgelopen maand het nodig me wat terug te trekken uit de wereld.
Nu gaan we letterlijk en figuurlijk weer wat meer de wereld in.
In de wereld maar niet van.
Nieuwsgierig en open.
Weten van wonderen. :-)