Mijn les van vandaag: er is altijd wel iemand die kritiek heeft op wat of hoe ik doe. Laat dat niet sterker op me inwerken dan de mensen die me lief hebben en me accepteren met mijn schaduwkanten.
Want dat is Munay: onvoorwaardelijke liefde. Niet afhankelijk van acties, niet afhankelijk van vandaag op een voetstuk en morgen eraf.
Munay: weten dat jij net als ik misstappen kunnen maken, net als jij niet altijd aan de behoeften kunnen voldoen van jou of mij. Dat jij een andere ik bent. Geen verschil.
Dat jij net als ik in een leerproces zit en er geen verschil is tussen ons.
Dan hoef ik jou of jij mij niet te veroordelen of verwijtende berichten uit te sturen.
Dan kunnen we veilig mild zijn.
Is dat wat de Dalai Lama bedoel met mededogen? Weten dat alles projectie is?