Zorgzaam en dienstbaar zijn zonder iets terug te verwachten is onbaatzuchtigheid. Iets wat ik tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling heb mogen ervaren.
Een groot goed, wat ik in het Egyptische leven veel zie en blij ben dat hier in Nederland ook weer terug komt. Door de armoede en geen financieel vangnet in Egypte worden mensen er toe gedwongen, In Nederland waar alles financieel zo oneindig veel beter geregeld is, zijn we individualistisch geworden en dus meer van "je moet je eigen problemen oplossen, je eigen zaakjes regelen".
Wat heerlijk dat er dan nog een mens bestaat die ruim een week lang hier in huis allerlei zaken regelde. Zo bijzonder blijkbaar in Nederland dat de kraamhulp er regelmatig iets over zei. Sommigen zagen het als opoffering. Wat een kromme gedachtengang. Want in het helpen kwam zoveel terug.

Ze raakte me gister diep in mijn ziel.
En ik besefte wat Kahlil Gibran bedoelde met de liefde heeft twee kanten.
Mijn hart werd verder open gebroken en oud zeer viel er uit.
Tranen met tuiten.
Alsof ineens tot me doordrong wanneer je je helemaal geeft aan een ander,
er geen grenzen meer zijn op de liefde,
je hart ook oneindig diep gekwetst kan worden.
Zonder het één, kan het ander er niet zijn.
Er is maar één weg, die van mezelf totaal over geven aan de liefde voor dit mensje,
wetende dat ik immens pijn gedaan kan worden.
Dat is de liefde onvoorwaardelijk.
Zonder terughouding.
Zoals zij haar liefde geeft aan mij...