Vandaag met Inti-Munay in mijn Peruaanse buidel op mijn buik, voelde ik de behoefte om meer op een natuurlijke manier te leven.
Wat dat betekent in ons dagelijks leven moet nog uitwijzen.
Maar het voelt als eenvoud, kwaliteit, comfort, rust. Overbodige handelingen achterwege laten, zoveel mogelijk. Misschien meer genieten van de eenvoudige dingen. Sinds ik vrij af heb van werk, en nu zij er is, weer meer, ben ik meer gericht op het binnenhuiselijke  leven. Ik heb de rol van huisvrouw even, besefte ik vandaag! Wow, en daar keek ik toch echt wel een beetje op neer. Nu zie ik de waarde ervan en hoe het me helpt in mijn bewustzijnsontwikkeling.
Ik wil meer mediteren zei ik van de week tegen een vriendin. Die kaatste terug, wat dacht je van die borstvoedingen??? Haha, ja die zijn mooie momenten om hier en nu te zijn, bij haar. Want zo, wat gaan mijn gedachten, en dus aandacht, snel naar van alles en nog wat behalve naar haar. Nu kijk ik naar haar en denk niets. Voel alleen en zet mijn hart bewust wat wijder open. Als ze huilt, gewoonweg om dat het wennen is in dat fysieke lijfje te zijn, dan ga ik naar mijn stilte en focus daar op en verbinding met haar. Haar mijn volledige aandacht gevend. Nog nooit heb ik zoveel kansen gekregen vol-ledig aanwezig te zijn. Ze is met recht een teacher.