Twee dagboeken berg ik op in een doos vol (jeetje zoveel!) oude dagboeken op de vliering. Mijn oog valt op twee dunne boekjes. Goh, die was ik helemaal vergeten, het ene boekje is een helemaal zelf gemaakte met eigen foto's en gedichten. De andere is een verzameling gedichten van bekende schrijvers.
Hoe lang geleden werkte ik hier ook alweer aan? Het zal bijna twintig jaar (ben ik al zo "oud"?) geleden zijn. Het verrast me te zien dat ik toen al zo graag met beeld en taal werkte. Nu wordt er hard gewerkt aan, als het echt zo mag zijn, mijn eerste uitgegeven boek met beeld en teksten.
Ik blader terug in de tijd. Mijn Ziel maakt vreugde sprongetjes. Wat word ik blij van al deze gedichten.
Gister is de Vastentijd begonnen en mijn aandeel daarin is om iedere dag te werken aan mijn boek, een gedicht te schrijven of iets te delen van wat ik onverwacht uit de oude doos opdiep.
De afgelopen jaren heb ik heel veel opgeruimd, gelukkig zijn deze boekjes door de mazen van het net gezwommen. Het loopt zoals het loopt, maar mijn idee is om regelmatig hier een gedicht te plaatsen. Wie weet geniet iemand anders er ook nog van. Uit eigen collectie:

'Ook al leek het dat niets gebeurde

dat alles stil lag en stagneerde

toch groeide alles door

en zag ik hoop en nieuwe kansen

toen de knoppen zich zichtbaar maakten.'

Precies een maand geleden schreef ik een openhartige nieuwsbrief en wat is er veel gebeurd sindsdien. Naast de vele mails en berichten van herkenning, eigen ervaringen, aanmoediging en tips, kwamen er ook opdrachten en aanbiedingen. Een bijzondere vrouw, die in het verleden ceremonies heeft meegedaan, vroeg mij haar te ondersteunen in haar huishouden. Vanwege fysieke klachten was het niet meer te doen voor haar alleen. Inti mocht mee. Ze blijkt een zeer gezellige poes te hebben die direct vriendjes mee werd. Terwijl ik de vloer poets, wordt er gespeeld met poes Mau, heeft ze ook een lapje gekregen, wast ze tot op haar hoogte een raam of wordt er samen met het vrouwtje van Mau een huisje van Lego gebouwd. Ayni dus, alle vier hebben we een hele fijne ochtend. Wat een geluk voor ons dat ik over de weerstand van mijn ego kon stappen ("ik ben een healer, toch geen schoonmaker", ahum ahum).

En dan een vraag van Els Creusen of ik samen met haar Soul Retrievals een groter bereik wil geven. Een samenwerkingsverband tussen haar praktijk in Rotterdam in de middagen en die van mij in Den Haag in de avond, met plannen om er samen workshops in te gaan geven. De eerste belangstellenden hebben zich al gemeld. Half februari is de eerste brainstorm-meeting. We houden je op de hoogte.

Weer een paar dagen later een berichtje van mijn lieve vrienden Myrte en Eyal van het grafisch ontwerpbureau 2kilodesign (nu Myrte&Eyal geheten), ze bieden aan om mijn boek 'Begin, de reis naar je geboorte' gratis vorm te geven. Dar was ik echt even stil van. Wat een aanmoediging om er werkelijk een succes van te maken, want ook dan is het Ayni, we worden er allemaal beter van. Volgende week hebben we onze eerste meeting.

De reeks 'Working with the Divine' is van start gegaan met een nieuwe opzet. Je hoeft je niet voor de hele reeks aan te melden, maar kunt dat per bijeenkomst doen. Het lijkt beter aan te sluiten zo bij de behoefte van d belangstellenden. Per keer kunnen invoelen of die Krachtplek jou raakt. Volg je wel de hele reeks dan heb je rijke ervaring van de opbouwende energie natuurlijk.

En dan kom ik persoonlijk aan de beurt.
's Avonds komt er een cliënt die zich dapper aan het losmaken is van de laatste restjes 'leven als een robot', en flink bezig is de eerste stappen te zetten naar 'Je Leven leven'. Er worden diverse dingen aangeraakt, die ik zelf ook ter harte neem, maar dat het zo diep zou doorwerken op mezelf, merkte ik pas toen ik de volgende ochtend wakker werd.
Die nacht kreeg ik van mijn zogenoemde "aanwaai"-moeder, die vorig jaar overleden is, een nieuwe naam. In de droom had ik eerste grote weerstand om mijn vertrouwde naam (lees: persoonlijkheid met al haar verhalen) op te geven. Tot ik aan het eind van de droom besefte dat het heel gewoon voor me was om haar te zien en aan te raken, (ze was echt dood) en ik gewoon met haar kon communiceren. Ik zei mijn nieuwe naam samen mijn achternaam en ineens viel me op hoe goed ze bij elkaar passen. In de sessie met de cliënt kwam naar voren dat wat goed voor jou voelt niet hoeft te verdedigen of uit te leggen. Je doet het omdat het goed voelt, zo ben je minder vatbaar voor de meningen van anderen. Tja... volg je eigen advies maar op... ik weet  dat ik deze droom niet aan me voorbij kan laten gaan... doodeng om iets waar je 45 jaar gehecht aan was nu los te laten (het is er wel een goed jaar voor).... nooit gedacht dat ik dit nog eens zou doen:

'"Therese" hoort bij het verleden... haar kreeg ik van mijn biologische moeder, ik ben dankbaar voor alles wat zij gebracht heeft en zal me haar blijven herinneren,
Dank lieve mama dat je mij op de Aarde hebt gebracht, een onmetelijk geschenk;

Vida van der Veer hoort bij het NU... haar mocht ik ontvangen van mijn aanwaai-moeder,
Dank voor mijn vernieuwde Leven... wat een eindeloos groot geschenk.'

Met een nieuwe naam ga ik vrolijk door met wat ik het allerfijnst vind om te doen,
samen werken met de energie van Moeder Aarde en de Kosmos voor je (trans)persoonlijke ontwikkeling.
We gaan zaterdag 2 februari weer een mooi energetisch reisje maken naar een wel heel bijzonder Krachtplek, namelijk Abydos in Egypte.
En zondag 24 februari laten we onze meevoeren naar de wereld van onze Ziel. Eens kijken welk liefdevol duwtje we dan weer aangeboden krijgen.
De beide activiteiten zijn terug te vinden op:
www.vederlicht.com en https://www.facebook.com/therese.vanderveer

Liefs van
Vida (Therese) van der Veer