Lesje van mijn kleine guru Inti.
Jaren geleden alweer kwam ik via een client in aanraking met het vitale water van Aqua Universo (zo, gelijk even wat p.r.) van o.a. Remy Mosch. Het werd al snel duidelijk tijdens onze eerste ontmoeting dat ik een vitaliser ging aanschaffen en er werd een afspraak gemaakt bij de ontwerper ervan: Boudewijn Leliveld. Hij zou gaan kijken welke er het beste bij mijn energie zou passen. Niets vermoedend en dodelijk vermoeid van te veel werken stap ik de kamer binnen. Ik ga in een stoel tegenover hem zitten (hij zit schijnbaar onverschillig onderuit gezakt in zijn stoel), Remy zit naast hem. Hij bekijkt me van top tot teen en blaft me dan toe:' Wat is er met jouw energieveld aan de hand??!!!' Ehhhh... ik probeer een verhaal maar daar heeft hij geen tijd voor en begint zelf een heel verhaal die ik stomverbaasd (en tegelijkertijd alles herkennend en van weten), en binnen no time in tranen, aan hoor. 'Man je gaat veel te snel!', roep ik nog uit, maar hij blaft terug dat het helemaal niet te snel voor me gaat, hou ik makkelijk bij, makkie voor me (complimenten worden soms in aparte verpakkingen gegeven).
Voor ik het weet dirigeert hij me naar een massagetafel waar ik op mijn buik ga liggen. Met een enorme mep op de achterkant van mijn hartchakra laat ik in een keer met een brul eonenoud verdriet los. 'Heel goed. Allemaal niet van jou.'
Terwijl ik nog na zit te sniffen, energetisch kilo's lichter terwijl ik mezelf al o zo licht vond, hoor ik hem tegen Remy zeggen alsof er geen vuiltje aan de lucht is: 'Zeg, gaan we zo een lekker rood wijntje drinken? Heb ik wel trek in.' Toepasselijker was geweest 'En nu eerst een Bavaria!' Ik geloof mijn oren niet (zo hoor je als therapeut toch niet te doen). Remy grinnikt. 'sAvonds is er een les van hem en de mensen druppelen de kamer binnen. Ik ben ook voor deze les uitgenodigd. We lopen een andere kamer binnen en Boudewijn houdt de deur voor me open en zegt met een ondeugende glimlach: 'Meedogenloos meedogend. Dat ben ik.'
De volgende dag ga ik met een vriendin naar de hugging motehr of India Amma, geen slechte combi, en vertel ik haar dit verhaal met het idee, dat als iemand dit hoort er niemand ooit naar deze man wil voor een sessie. Het eerste wat ze zegt is:' Ik wil een sessie!'
En zo ging het. Velen zijn gegaan en ik heb zijn uitermate boeiende lessen gevolgd. In mijn workshops werk ik met de transparante manier van helen die ik daar aangereikt kreeg. Herinneren, noemt hij het zelf.
Waarom dit verhaal me ineens weer binnen valt en ik er hardop in mijn eentje om zit te lachen (Remy en ik hebben er nog vaak om gegrinnikt), is de les van 'wat is nu eigenlijk echt helpen', die ik opnieuw op mijn bordje kreeg, en nu helemaal mag leren dankzij mijn liefste leraar Inti.
Na lang twijfelen zijn we op advies naar een antroposofische kinderfysiotherapeut gegaan. Toch even na laten kijken waarom Inti zo fan is van billenschuifen en het lopen laat voor wat het is (kan ik de rest van mijn leven nog). Met een leven vol bediendes vers in haar geheugen (spreken doet ze als de beste natuurlijk, naast de meer dan zestig woorden die ze kent, zijn de commando's naar hond niet van de lucht: zit, naast, los, mag niet mag niet mag niet) en een diendende moeder, die te veel helpt, in dit leven, werd het lespakketje voor deze twee dames dankzij de doortastende fysiotherapeut al snel helder. De een mag leren dat ze het zelf kan (en fouten mag maken), de ander mag leren haar handen op haar rug te houden en haar mond dicht. Pittig lesje voor mijn ego, want 'oh oh fout gemaakt' mag niet, mag niet, mag niet (hee ook al). Maar waar het eerder wel bewust was maar nog niet echt in actie omgezet, blijkt je kind de best drive die stap (!) te maken. De eerste stapjes aan de hand zijn al gezet.
Maar wanneer help je dan te veel, of wanneer is het eigenlijk "niet-helpen"?
Ik ga er nu bewust op letten natuurlijk...
Ongeduld: het gaat te langzaam, ik doe het wel even;
De wijsheid in pacht denken te hebben, vergetende dat die ander zijn eigen bron van wijsheid heeft;
Daarmee ook vergeten dat jouw pad met inzichten niet die van de ander hoeft te zijn;
Aandacht willen hebben;
Een goed mens willen zijn (je denkt een slecht mens te zijn, vergetende dat je sowieso al een goed mens bent, zonder daar iets voor te doen);
Iemands liefde of vriendschap willen winnen of behouden;
"Als ik niet help, ben ik asociaal. Als ik niet help, word ik afgewezen."
Onderschatting van de ander zijn vermogens, zijn kunnen;
Projectie van je eigen gemis, niet naar jezelf durven kijken of aandacht geven (naar een ander is makkelijker);
Maar misschien nog wel de belangrijkste de les die ik kreeg van Boudewijn: dat helpen soms meedogenloos meedogend is, niet de hulp geven waar de ander om (lijkt) te vragen, maar geven wat die nodig heeft. Even niets misschien (niet dat iemand namelijk nu gaat denken dat ik Inti eens een klap ga geven).
Ik spreek uit ervaring. Practise, practise, practise voor deze healer/moeder dus.
Als we toch geen humor hadden mee gekregen....
