'Hoe als je je met zorgeloosheid kon omringen en dat dat je ruimte was.'

Dit gedicht van Bert Schierbeek dwarrelt alweer een paar dagen door mijn hoofd. Afgelopen dinsdag hoorde ik het programma nu ik overtijd bent en ook al werd me dat ik me nog geen zorgen hoefde te maken, ik deed het toch. 
Nadat ik die uit gesproken had bij manlief en vriendinnen, stond ik de volgende ochtend op met de intentie te genieten van dag tot dag. Van zorgen maken wordt mijn kindje ook niet veel wijzer van en zeker niet happier, maar zomaar de knop omzetten is ook meestal alleen op ratio level. Eerst toch weer dat het er allemaal mag zijn, om dan het hele gebeuren naar een hoge plan te trekken. En ineens voelde ik me weer licht en vrolijk, wist ik wat ik nodig had en kon het in actie omzetten.
Terwijl ik me zo zorgeloos voelde, kwam er een stem op zetten die zei: " Ja maar is dat wel verstandig, zo zorgeloos door het leven te gaan? Ben je dan een verstandig en volwassen mens die haar verantwoordelijkheid draagt?" Unbelievable, is dat de Calvinist in mijn onderbewuste?! Alsof dat not done is. Je hoort je toch zorgen te maken als de dingen anders lopen dan gedacht of je de uitkomst niet weet?
Wow wacht even. Wat gebeurd er wanneer ik mijn focus hou op het verlangde resultaat en het daarna los laat met een gevoel  van 'not a care in the world'? 
Alles in me gaat dan naar een hogere frequentie!
En wat gebeurd er wanneer ik me zorgen maak? Alles daalt af naar een lagere frequentie en wordt donker en zwaar. 
Zorgen maken doet de ratio. Geen zorgen maken, maar focus houden, doet het hart.
Het verschil kunnen waarnemen (of voelen), dus de ervaring van beiden hebben, geeft me de kans een keuze te maken. 
Ik herinner me het gevoel van bezorgd zijn (wordt niemand beter van) en zorgeloos voelen (wereld wordt lichter). Het herinneren is de sleutel tot je hartsbewustzijn.
Ik moet dan direct denken aan twee filmpjes van Little Grandmother. Zij herinnert ons zo eenvoudig en concreet aan het belang van leven vanuit je hart.

http://www.youtube.com/watch?v=tq3JwBFOKV0

http://www.youtube.com/watch?v=Pm3Hq74dW2w&feature=related

'Wachten is een kunst, niets verwachten de grootste.'

Honderd jaar Evolutie

Terwijl Egypte en de Arabische wereld een gigasprong maken in hun evolutie, stond ik gister voor een schilderij dat, sinds ik als twintiger een blauwe maandag als suppoost in het Haags Gemeentemuseum werkte, mijn favoriet is gebleven. 'Evolutie' door Piet Mondriaan precies honderd jaar geleden, in 1911, geschilderd. Net als hij ben ik altijd op zoek naar de essentie van dingen en situaties. Waar gaat het echt om? Wat is wezenlijk? In het schilderij 'Evolutie' maakt hij daar een stap in, hoewel hij hierna nooit meer zo schildert, maar verder zoekt naar hoe hij de kern van de dingen kan af beelden. Wat hij deed had nog niemand ooit gedaan.

Hij besefte dat harmonie in de wereld het allerbelangrijkste is.  Zijn ideeën over de rol van de kunst in de menselijke bewustwording zijn geïnspireerd door de Theosofie. Onder deze invloed maakte hij zich steeds meer los van de zichtbare wereld en drong meer en meer door tot de kern.

Hier schildert hij de mens die tot inzicht komt, haar ogen gaan open, en de harmonie in de wereld ziet. Het spirituele ontwaken van de mens in drie stadia wordt afgebeeld met theosofische symbolen. Het linker schilderij is het eerste dat hij schilderde, de rechter het tweede en de middelste de laatste:

1. het lijden; 2. de bewustwording; 3. het ontstijgen van de realiteit.

Het linker paneel met de rode rozen is het theosofische symbool voor de lijdende mensheid. Het rechter paneel met de gouden sterren en witte driehoeken (doet denken aan de Merkabah!) geeft de bewustwording weer. En het middelste paneel toont met de witte cirkels en driehoeken het Hogere, Nirwana, het volledig ontwaakt zijn. Haar ogen zijn wijd open, ze kijkt ons niet aan, de focus is in de innerlijke wereld gericht. Dit zien is het hoogste bereikbare.

Mondriaan zag meditatie als een weg om los te komen van de drukte van het alledaagse leven. De afleidingen zorgen er voor dat je de kern uit het oog verliest, maar door iedere dag momenten van innerlijke stilte te hebben, wordt je een wijs mens die meer van de wereld begrijpt in het grote geheel. Dit idee wilde hij zichtbaar maken in 'Evolutie'. Wanneer je ogen open gaan, kan je de harmonie zien achter de ogenschijnlijke chaos in de wereld. Het wezenlijke.

Het was puur genieten zo daar te zitten voor dit pracht schilderij en de energie te voelen. De kleuren en de vormen van de gezichten doen mij zo denken aan de Egyptische kunst van eeuwen geleden. Ik was de dag ervoor wakker geworden met een besef van gemis. Mijn ziel vroeg om voeding. Dat was snel geregeld. De stilte van het museum, de energie en de schoonheid van het gebouw en de kunst, deed me weer gevoed voelen. Het was of ik even weer in de tempel van Abydos was. Een museum is ook een soort tempel. Wat had ik dit gemist! En wat een geluk en voorrecht om dit nog te kunnen doen terwijl ik ruim veertig weken zwanger ben.

Ge-Zon-d!

Wachtend tot de zon in mijn buik zich aan de wereld gaat laten zien, krijg ik op deze dag twee mooie kadootjes. Een pakje over de post met daarbij een kaart van de 'Medicine Buddha', the Supreme Healer (dank je wel, Astrid!) en een werkelijk prachtig mooi filmpje over onze Zon. Ook nog eens van een Islamitische artiest, beter kan niet, grinnik.
Sinds donderdag ben ik veel in gedachten bezig met de zon. Het woord gezond viel me ineens op: ge-zon-d. Geen toeval lijkt me. Het zal niet voor niets zijn dat de oude tradities als de Inca's, Maya's, en uit India en Egypte eeuwen geleden de zon al aanbaden.
Een artikel over het wezenlijk belang van Vitamine D kwam ik tegen op Natural News. Een vitamine die van wezenlijk belang is ter voorkoming van heel veel ziekten en die we blijkbaar op grote schaal te kort komen door de commerciele mythe dat we als gekken zonnebrandcreme (met al die chemische troep) moeten smeren als er ook maar één straaltje door komt. Ja tuurlijk om de geldpot te spekken van de fabrikanten!
Op Naturalnews kun je er een artikel over lezen. Het is nogal belangrijk om dit te weten voordat de zomer weer aanbreekt. Klik hier voor het artikel. Helemaal aan het eind van het interview is alles nog eens op een rijtje gezet, dus scroll even naar beneden voor de belangrijkste punten. De schrijver legt uit  dat wanneer we gemiddeld 2 a 3 keer per week 5 tot 10 minuten met gezicht en blote armen in de zon zitten nodig is om voldoende vitamine D binnen te krijgen. Daarna pas smeren dus en dan bij voorkeur met iets van een natuurlijk merk als Weleda, Hauschka, of wat er tegenwoordig nog meer op de markt is. En iedereen heeft wel paar minuten tijd om een gezond zonnebadje te nemen!
Dus zodra je het zonnetje ziet... naar buiten! :-)

Laat die zonnige lente en zomer maar komen! Ik groet de Zon!

Dank aan Diana Schraven voor het filmpje: Salute to the Sun  (full screen en geluid!)

Aandacht

Wat was het een prachtig zonnige dag op de dag van de zonnestorm. Heerlijk zat ik op mijn balkon en warm dat het was. Het rook naar de lente. De zon scheen de kamer in en dat belichtte wel duidelijk dat er wat te stofzuigen viel. Wat een geluk dat er een vriendin was om dat nu best zware klusje te klaren. Beetje frusterend voelt het wel om schoon te maken terwijl alles vol in het licht staat, want hoe dan ook blijven er stof en hondenharen rondzwerven. Hoe symbolisch realiseerde ik me vanochtend.
Door de zonnestorm zal er wel een boel licht over ons uit gestort zijn, maar die nacht was het ook nog eens Volle Maan. Alles in ons werd als het ware belicht. Het stof en de hondenharen inclusief. Je huis maak je ook niet een keer schoon en dan is het schoon voor altijd. Was dat maar zo!
Het vraagt opnieuw mijn aandacht.
Pff iets in me heeft even geen zin. Ik wil me gewoon net zo heerlijk voelen als gister ;-).
Maar helaas, het gaat niet weg wanneer ik de andere kant op kijk. Net als dat stof. O.k. dan, ik geef me over en ga het dialoog aan:
Wat heb je nodig? Aandacht. Mogen zijn precies zoals het nu is. Acceptatie dus. Liefde. Zachtheid.
Van wie heb je dit nodig? Van de Moeder, mijn moeder, de Kosmische Moeder.
Ben je daar niet een beetje te oud voor? Nee, want vrijwel alles is terug te voeren op de basis, de onvoorwaardelijke aandacht en liefde van de moeder.
Jeetje hoeveel mensen komen dat dan te kort?
Precies... Daarom kan niemand buiten je dat diepe gemis opvullen, omdat dat nooit genoeg zal zijn. Geen vriend, partner, echtgenoot, huisdier of kind zal dat kunnen. Daar komt altijd frustratie en verdriet uit voort, want die opvulling is tenslotte eindig.
Maar wie is er dan wel eeuwig? Bij wie heb ik kan ik dan mijn voeding halen?
Ik weet niet hoe jij het zou noemen, maar het kan de ziel van je aardse moeder zijn, met achter haar de zeven generaties moeders, omvat door de grote Moeder, Maria, Isis, Gaia, wat haar naam ook mag zijn. Hoe voelt het wanneer je hier op afstemt in verbinding met je eigen innerlijke baby en deze aandacht toestaat?
Warm en geborgen. Alles stroomt weer, zacht en vol vertrouwen, geliefd en belangrijk.
Met als belangrijkste weer in verbinding met mijn eigen stevige kern.

Donderdag 17 februari Zonnestorm!

De Aarde krijg morgen met de zwaarste zonnestorm te maken sinds 2006!

De plasmawolk is het gevolg van een enorme zonnevlam van maandagnacht, de krachtigste sinds 2006. Het betekent mogelijk een nieuwe piek in de gemiddeld elfjarige zonnecyclus en is goed nieuws voor astronomen die in 2009 waarschuwden dat er verontrustend weinig explosies op de zon te zien waren. Bij de enorme explosie, later gevolgd door nog een kleinere, heeft de zon een wolk gas uitgestoten die zich momenteel richting aarde beweegt en morgenochtend wordt verwacht.

Noorderlicht

Een gevolg van zo'n geomagnetische storm kan zijn dat het noorderlicht te zien is in Nederland.  Als het poollicht zich voordoet, zal het waarschijnlijk te zien zijn in het tweede deel van de nacht van woensdag op donderdag.

Lees er hier meer over. En hier.
En laat je niet bang maken door de media. Het is niet gevaarlijk in het 't zonnetje! Het is het hart van onze wereld.
Voor mooie zonnebeelden: http://www.youtube.com/watch?v=20_ivSllMT8&feature=related
Voor een 5 minuten Zonnemeditatie: http://www.youtube.com/watch?v=fJRJpAvRyiw&feature=related

Niet-weten

Afgelopen dagen is er een confronterende overtuiging op geplopt. Terwijl mijn bevallingsdatum nadert en er ooit voorspeld is dat het niet die datum zou zijn, maar Valentijnsdag, ben ik wel aan het voorwerk begonnen maar toch nog echt niet bevallen.
Gek. Toch teleurgesteld. Maar erger nog: ik werd me ineens bewust dat ik aan het balen was omdat iets in me van die datum al overtuigd was. Ik dacht het te weten. Nee, ik bedoel een deel van mij vond dat ik met mijn bewustzijnsontwikkeling het wel zou moeten weten...
Ik had dus gefaald. Wow.
Terug kijkend naar het gezin waaruit ik kom, een intellectuele vader en oudere zus, kende ik die wel op rationeel level, het "ik moet het allemaal weten (om slim te zijn)". Die is ondertussen wel wat afgesleten. Maar die van de intuitieve wereld... tja die is misschien wel veel erger. Wanneer je intuitief, helder weet ik het wat zou zijn, dan wordt er toch van je verwacht de dingen te zien aan komen, de dingen weten...
Wat een druk wordt er dan eigenlijk op je gelegd. Of beter gezegd, leg ik op mezelf.

Wat verfrissend en down-to-earth om weer eens wat vaker te zeggen "ik weet het niet".
Ik hoef het niet van te voren te weten. Ik vertrouw er op dat ik weet hoe te handelen op het moment zelf. Of zal ik dat "weten" ook maar loslaten en gewoon maar zien hoe en wat tegen die tijd.
Bevrijdend zeg.

Ik leef nu van dag tot dag. Van moment tot moment.
Morgen zie ik wel hoe ik me voel en wat er gaat gebeuren.
En oefen in Niet-Weten :-).

Wie staat er aan het roer?

Wie heeft er de leiding?

In Egypte, in de wereld, maar met name in mijzelf?

Inspiraties... of herhalende herinneringen????

De keuze is aan mij.

Wanneer je lijdt door iets van buitenaf, bezorgt niet dat ding zelf je pijn, maar je oordeel erover. 

En je hebt het zelf in de hand dat op ieder gewenst moment te herroepen.

(Marcus Aurelius, filosoof en keizer van het Romeinse Rijk)

Herinneringen (en gewoontes/ verslavingen) liggen opgeslagen in het onderbewuste en het enige wat die kan is herhalen herhalen herhalen. Herinneringen gaan nooit met pensioen tenzij wij ze met pensioen sturen. Het kan niets oplossen of transformeren. Daarvoor heb je je dagbewustzijn en je Ziel nodig.

Een simpele methode om beperkende herinneringen op te lossen vond ik in de Ho'oponopono doorgegeven door Ihaleakala Hew Len. Een Hawaiiaanse zienswijze die inhoud dat je een ander geneest door jezelf te genezen:

Je zegt zo vaak als je wilt:
Ik hou van je lieve herinnering. Ik ben dankbaar voorde mogelijkheid jullie allen en mezelf te bevrijden.
Dank je voor de lessen die je mij bracht.

Of korter:  Ik hou van je. Dank je.

Inspiratie komt dus van "boven". Herinneringen van "onder".
Inspiratie kan rechtstreeks komen van de lichtwereld of hoe je het ook wilt noemen, en via je zintuigen. Om me te laten in-spireren, moet ik wel ruimte hebben. Mijn mind moet open zijn en ruim. Wanneer ik zou denken alles te weten, dan is er geen ruimte. Wanneer ik het verleden vast wil houden met daaraan vast geplakt die herinneringen, dan is er geen ruimte voor iets nieuws en verfrissends. Ruimte maken voor dit jaar vol nieuwe mogelijkheden en grote veranderingen.

Volgens mij komt de lente er aan. Het is weer tijd voor de grote opruiming! :-)

Egypte heeft geschiedenis geschreven!

De dictator is gevallen door vreedzame protesten.
Het kan dus wel! Het is het begin van nieuwe ontwikkelingen.
Zo klinkt de Sound of Freedom in Egypt! (geluid aan)

En wat een verbondenheid was er voelbaar die avond tijdens de meditatie.
Een pracht voorbeeld op het plein Cairo:
Een groep Moslims doen hun gebed op het plein en Koptische Christenen gaan er in een kring om heen staan om hun te beschermen. We kunnen het dus wel!

Algerije volgt het Egyptische voorbeeld en daar worden ook protestmarsen nu georganiseerd.

Gerard van der Waard schreef dit:

• wat een pracht getal:  11-02-2011
• een 'omkeergetal'  1102 - 2011
• twee keer 11 (transformatie)
• samen 8; in de tarot staat de VIII voor Rechtvaardigheid, de Gerechtigheid
• de achtste steen in "Het oog van Horus" is Bastet
• de achtste kaart in de tarot van Isis is 'de vulkaan' = kracht energie.

Woord wordt mens

In het begin is het woord,
Het woord is puur energie,
Het woord is goddelijk.
Alles is er door ontstaan
En zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.

In het woord is leven
en het leven is licht voor ons.
Het licht verlicht het duistere, het schijnt in het onwetende...
Het woord wordt mens en hij woont bij ons, goed en waar,
geboren niet vanuit het ego, maar vanuit Goddelijke Wil.

(Eigen vrije vertaling van tekst uit 'Koran en Bijbel')


Woorden hebben macht. Dat vergeet ik nog zo vaak. Macht om de dingen in de wereld te brengen.
Woorden zijn magisch. Daarom werden schrijvers in de oude Egyptische tijden als Magiërs gezien.
Mooi, magisch en machtig.
Ik ga vandaag weer eens op mijn woorden letten. :-)

Egypte is veranderd

Zo buiten, zo binnen is het toch? Wij zijn dus veranderd.
Nu lijkt de rust er weer te zijn, maar het is nog maar net begonnen en de veranderingen hebben onze aandacht nodig om verder te groeien.
Ik kan soms die neiging voelen om alles weer te laten en mijn aandacht alweer naar het volgende te verplaatsen. Heeft de vrijheid in ons, en in de wereld buiten ons, niet nog steeds ons nodig? Want hoe vrij ben ik eigenlijk? Heb ik niet ergens nog een dictator in me die me zoet houdt met lekkere koekjes. Hahaha oh die is het dus misschien. Mag er alles in mij zijn? Of verbied ik nog aspecten in mezelf. Ach ik noem maar wat. De wereld ligt in ons. Wie weet wat het effect werkelijk is op landen als Egypte, wanneer wij, in het rustige westen, onze innerlijke dictator de laan uitsturen ...

http://nos.nl/video/216840-egypte-is-veranderd.html

Sinds kort heerst in Nederland een bovengemiddelde interesse voor Egypte

Een demonstrant troost een legeraanvoerder

Het grote onbekende

Stel, je staat voor een grote gebeurtenis en je weet, dit kan ik maar één keer doen en er is geen repetitie mogelijk. Wat gaat er dan door je heen. Hoe kan je je voorbereiden. Ik besefte gister dat dat de reden voor mijn nervositeit is: alles gelezen, de verhalen gehoord, maar mijn persoonlijke ervaring is een unieke en ik heb geen idee hoe het zal gaan en hoe ik zal reageren en handelen.
Natuurlijk heb ik me voorbereid, maar hoe weet ik dat dat voldoende zal zijn.
Ik sta voor het grote onbekende.

Er staat me niets anders te doen dan als eerste het nerveuze gevoel te herkennen en erkennen (soms is er iemand anders nodig om je er van bewust te worden). Het mag er helemaal zijn. 'Ik accepteer mezelf helemaal met dit gevoel.'
Dan ga ik maar eens even een onder onsje houden met de controlefreak in mezelf. :-) Die wil alles precies weten hoe het zal gaan, wanneer en waar. Beschermen en bewaken is zijn taak en kostte wat het kost voorkomen dat ik gekwetsts of teleurgesteld zal worden en pijn zal hebben. En dat alles absoluut gaat volgens eigen plan en zo... niet vertrouwend op het grote Plan...pffff.

Ik bén dus geen controle freak, het is een beschermingsmechanisme. Dat scheelt alweer.
De controle freak kan me  helpen degelijk voor te bereiden en niet als een dwaas in het diepe te springen. Maar wanneer het er op aankomt, is hij juist degene die het succes tegen houdt! Hij wil de natuurlijke en onbekende stroom beheersen. Een onmogelijke taak natuurlijk!
Mee gaan vanuit de stilte van mijn volle bewustzijn en handelen op moment dat nodig is, dat is wat ik wel kan oefenen.

Ik adem maar weer eens bewust langzaam en laag in en uit. Mijn aandacht is achter mijn borstbeen, in verbinding met mijn bekkenbodem. Ik sluit mijn ogen en zeg tegen mezelf: 'Ik heb dit eerder ervaren. In het moment weet ik het juiste te doen voor mezelf en de ander.'

En wanneer de nerveuze controle freak toch nog even om de hoek komt gluren, kijk ik hem lachend aan en zeg;' Er is maar één weg en dat is niet de jouwe. Take a break!'

Naderende geboorte van een vrij Egypte

De weg is misschien nog lang, maar in deze enorm snel transformerende tijden, kan het wel eens sneller gaan dan het bij ons in het Westen is gegaan. Dat wens ik, en velen met mij, voor Egypte. Vanuit Abydos komen iedere dag de berichten door welk effect de recentelijke gebeurtenissen op het gewone volk heeft. Natuurlijk is het nog steeds een persoonlijk verhaal. Iedereen beleeft alles altijd op eigen wijze. Maar toch. Wanneer ik de berichten op internet en de foto's van Cairo zag, kon ik niet weten hoe zich dat vertaald naar de mensen in een dorp acht uur daar vandaan.
Afgelopen week waren de banken dicht, de winkels en de scholen. Internet was ook nog even afgesloten en een televisiestation uit de lucht gehaald. De toeristen blijven weg (hopelijk niet te lang). In andere woorden: geen inkomsten. Of geen toegang tot een bank, dus geen geld om eten te kopen. De winkels dicht, dus wat er aan eten binnen kwam, is erg duur. Picture this wanneer dat hier gebeurd... paniek alom lijkt me. Even niet op zondag naar de appie.
Uit wanhoop, zo heel menselijk en begrijpelijk, gaan sommigen bij de mededorpelingen stelen, dieren bv. Dus wordt er 's nachts door de jonge mannen gewaakt over de huizen en de vrouwen wiens man in Koeweit, of een ander Arabisch land werkt. En overdag wisselt de wacht en kunnen ze slapen.
Iedere dag gaan er vanaf deze kant berichten naar Abydos over hoe hier iedereen mee leeft en licht en kracht stuurt naar het Egyptische volk. En 's nachts wanneer de mannen om het vuur buiten bij elkaar zitten, worden deze berichten gedeeld met hun. Ook al kennen ze ons niet allemaal, ze voelen zich gesteund. Er zijn mensen ver weg die wensen dat zij, net als wij, vrijheid en veiligheid mogen kennen. Ze hoorden van onze World Meditation, die we op graag nog grotere schaal, natuurlijk gaan herhalen. Er is samenhorigheid. De eenheid die ze hebben laten zien, heeft toch al heel wat in beweging gezet. De hele Arabische wereld wordt wakker en transformeert. En dat waren tot voor kort de mensen waar Amerika en de media ons bang voor probeerde te maken :-) Dit heeft er een hele andere draai aangegeven. We herinneren ons dat we medemensen zijn van elkaar. We gunnen elkaar een goed leven in vrijheid en welvaart. Dan valt kleur of geloof, helemaal weg.
Samen met Hilde Kok ben ik bezig de World Meditation te koppelen aan een organisatie. Was dat nu zo geweest, dan had de NOS er een news item van gemaakt! En we kwamen onafhankelijk van elkaar op het idee geld in te zamelen voor de armsten van Abydos, om deze gezinnen een korte periode te ondersteunen tot dat ze weer zelf de draad op kunnen pakken.  Elles van Paassen gaat hoogstwaarschijnlijk eind februari naar Abydos. Eventueel neemt zij wat mee, of er wordt een rekening geopend voor dit  specifieke doel. We kijken welke manier het beste is. Zodra er duidelijkheid is, wordt dat hier vermeld.

Welkom op Puur Hart

Al lange tijd liep ik met het plan een nieuwe blog te starten. Puur een persoonlijke waarin ik kan schrijven over wat mijn hart raakt. Wat me bezig houdt, wat ik niet allemaal in de Vederlichte Nieuwsbrief kwijt kan of wil. Nu ik in mijn zwangerschapsverlof zit en mijn leven een aardige transformatie door maakt, neem ik de ruimte een nieuw pad in te slaan.
Schrijven wil ik met name. Gedichten, teksten, nieuws, gedachten, plannen. Om de ander te inspireren keer op keer de keuze te maken voor dingen, mensen en situaties die van het hart zijn. Naar de Blokker kan altijd nog, maar het kleinschalige, menselijke, originele te kiezen, dat inspireert tot een pure manier van leven. In harmonie met Moeder Aarde en het universum.
Waar het mij om gaat, is mateloos te genieten van de schoonheid die pal onder je neus is. Het te zien. Zelf te manifesteren met wat je al in huis hebt. Een klein ideetje dat grote gevolgen blijkt te hebben. De moeiteloosheid. De ander inspireren haar of zijn eigen hart te vertrouwen en te volgen. En zo je wereld een beetje mooier maken.