Het volgend jaar begin ik een nieuw leven

'Toen ik vanochtend in de spiegel keek, zag ik achter me een dame staan. Een lieve vrolijke dame.

Ze straalde hevig.

Hallo zeg, zei ze. Ik ben het Nieuwe Jaar.

Kom kom, zei ik. U behoort een bloot jongetje te wezen, zo'n mollige jongetje met een sjerpje om, dat in een jaar tijd evolueert tot Jan-van-Zutphen-met-een-zeis. En waarom bent u een dag te laat?

Het is vandaag de tweede.

Gister was het me hier in huis te druk, zei ze. Met al die heilwensen visite. Kijk me 's goed aan!

Ik keek haar aan. Verdraaid, nu zag ik het pas. Ik was het zelf. Maar dan in het volmaakte, in het vrolijke en stralende. 

Zo kun je worden, zei ze. Zo zul je zijn over een paar maanden.

Moet ik dan Sanhydrol gebruiken?, vroeg ik argwanend, want ze zag er uit als een reclame voor een een of ander medisch gecondoleerd opwekkingsmiddel:

'Moeder was zo slap… Moeder kan nu weer alles'.

O nee, volstrekt niet. Je moet enkel maar alles volbrengen wat je je hebt voorgenomen.  Je hoeft alleen maar je goede voornemens uit te voeren.

Dat is alles. Een nieuw leven beginnen. Een schone lei. Een schone bladzij.

Ze zei het zalvend en ik zag tot mijn verbazing dat ze langzaam begon op te lossen, zoals de kat in Alice in Wonderland, ze loste op in het Niet, te beginnen met haar benen, (mijn benen), en te eindigen bij een glimlach.

Hee wacht 's, riep ik verontwaardigd, toen ze halverwege was. Wat heb ik me ook alweer voorgenomen? 't Is vandaag al de tweede, ik ben het weer vergeten!

Allereerst bezuinigen, zei ze. Dubbeltjes, kwartjes, guldens, tientjes vlieden als een schaduw heen. Dat mag niet. Zorg dat ze beklijven.

Toen ging ze weer verder door met oplossen. Ze was al bij de onderkant van haar truitje. Aardig truitje, he?, vroeg ze terloops.

Wat nog meer?, informeerde ik vlug.

Minder zoet eten. De hele Goethe lezen. Zelf washandjes breien. Aan Anderen Denken. Musea bezoeken. Nu was ze al weg tot aan haar kin.

Gauw. gauw… riep ik.

Buikspieren oefenen. Offervaardig wezen… mompelde ze nog…aldoor offervaardig wezen… waar krijg ik hier bus K?

Je wou toch niet alleen met je hoofd in de bus gaan zitten, vroeg ik angstig. Los dan liever helemaal op. Eerste straat rechts tot aan het plein.

Dank je zeer, zei ze, en het hoofd loste op.

Hoehoe!, riep ik nog. Maar ze bleef weg.

Toen was ik alleen en ik voelde me vol veerkracht.

'Moeder was zo slap. Moeder kan weer alles.' Waaraan zou ik eerst beginnen? De buikspieroefeningen of Goethe. Offervaardig wezen? Er was niemand in de buurt om offervaardig tegen te wezen. Het ijzer was NU heet. Goede voornemens moet men altijd onmiddellijk volbrengen, voordat ze oudbakken zijn. Bezuinigen? Ja maar bezuinigen is zoiets negatiefs, het betekent voornamelijk: dingen niet doen.

Wacht's… dacht ik. Ik kan aan Anderen Denken. Dat kan ik onmiddellijk doen, zittend in een fauteuil.

Het lukte me uitstekend en het was een heerlijke bezigheid. Ik ben er bij in slaap gevallen. En nu ik net wakker ben, vraag ik me af, of ze werkelijk hier is geweest, dat stralende nieuwjaarsmens.

Het is twee januari, tegen schemering. Och, het jaar is haast weer om.

Het volgend jaar begin ik, maar dan werkelijk, een nieuw leven.

(uit: Impressies van een Simpele Ziel, Annie. M.G. Schmidt, 1956)

2013...

wensen, plannen, dromen, intenties, voornemens... 

... maak er een heerlijk jaar van,

in verbinding met je hart en je omgeving.

(afbeelding van: fromtheheart.nu)

Nieuwbrief

Op zondag 23 december rond ik 2012 af met een Dolfijnen Workshop. Twee dagen na het legendarisch 21-12- 2012 en twee dagen voor de geboorte van het Christusbewustzijn, Kerst: Het is zondag 23 december en een prachtdag om het Nieuwe Begin te vieren.

En met wie kan dat beter dan met de afgezanten van onze centrale Bron van Licht Sirius: de Dolfijnen: Meesters van klank, heling, onvoorwaardelijke liefde, speelsheid en plezier.

Wil je mee doen? Laat het me weten via een mail of FaceBook.

Working with the Divine: nieuw

In de cursus 'Working with the Divine Feminine', die in het najaar startte, genieten we mateloos van de verrassingen die de Krachtplekken ons geven. Waarvoor dient het, wat is het doel? Het is in de eerste plaats vooral zo enorm LEUK om met deze energieen te werken. Dat het je vertrouwen versterkt in je gevoel werd al snel duidelijk. Dat het onverwachte diepgaande healing brengt is ook heel mooi meegenomen. Maar oh wat is het genieten van de ontdekkingen van de Krachtplekken en wat ze voor ons in petto hebben. De diversiteit is opvallend, geen bijeenkomst gaat hetzelfde. Ik weet ook van te voren niet wat er gaat gebeuren en ben op de meeste plekken niet zelf geweest. Het is echt een avontuur! In de cursus zijn we nu op de helft en in de laatste bijeenkomst lagen we als kinderen op onze knietjes op een wereldkaart de plekken aan te geven waar we al zijn geweest. Het is puur reizen op wel een heel voordelige, makkelijke en snelle manier.

Om al deze redenen start er in Januari 2013 een nieuwe reeks!

 Dit keer reizen we naar zeven speciale energiepunten op Moeder Aarde, o.a. zullen dat zijn Mount Shasta, de Tafelberg in Zuid-Afrika, en Abydos in Egypte. Halverwege de lopende cursus werd me helder dat het er niet meer om gaat of we met het heilige vrouwelijke werken of het heilige mannelijke. De Aarde is Heilig, dat was bij allemaal een sterke ervaring. Deze cursus noem ik dus gewoon 'Working with the Divine'. 

Wil je met deze mee doen? Hieronder vindt je meer info, je kunt je opgeven via info@vederlicht.com

Skype sessies:

Het is vanaf nu mogelijk een sessie via Skype te reserveren, in de avonden van 21:00 - 22:00. Met energie werken kan je overal en deze mogelijkheid zorgt ervoor dat ik je sneller van dienst kan zijn. 

Ik wens iedereen een voorspoedige voorbereiding op 21-12. Blijf jezelf in het Licht zetten, de laatste loodjes kunnen soms best wat van je vertrouwen vragen, ik weet er alles van. Zolang je weet dat wat je doet voor jou goed voelt, kun je het rustig(er) houden in je hoofd. Mijn mantra deze laatste weken is 'Ik ben met wat er is'.

Keep practising!

Warme groet,

Thérèse van der Veer

Praktijk Vederlicht  http://puurhart.blogspot.com/ https://www.facebook.com/therese.vanderveer

www.vederlicht.com

Activiteiten:

Zondag 23 december:  Dolfijnen Meditatie

Twee dagen na het legendarisch 21-12- 2012 en twee dagen voor de geboorte van het Christusbewustzijn, Kerst: Het is zondag 23 december en een prachtdag om het Nieuwe Begin te vieren.

En met wie kan dat beter dan met de afgezanten van onze centrale Bron van Licht Sirius: de Dolfijnen: Meesters van klank, heling, onvoorwaardelijke liefde, speelsheid en plezier.

Een nieuw begin, alles is nog open, ook deze middag. Het zal steeds meer gaan om ZIJN, dan om doen. We kondigen onszelf aan en nodigen hun uit. We laten ons mee voeren op hun energie, zonder verwachtingen maar wel met nieuwsgierigheid naar wat deze bijzondere inwijding zal brengen.

Je mag een voorwerp meenemen voor het krachtveld, wat in het teken van Licht en Dolfijnen staat. Mocht je Larimar in huis hebben, wil je die iig mee nemen? De voorwerpen neem je na afloop weer mee naar huis.

Locatie: Maziestraat 5, Den Haag, 2e etage Praktijk Maarten Klatte (betaald parkeren, €2,60 p/uur, alleen muntgeld)

Prijs: €22,- (graag contant gepast) 

Tijd: 15:00 - 17:00, 

Aanmelden via: info@vederlicht.com of 06-286 411 86

Start nieuwe cursus 5 januari 2013:   'Working with the Divine'

Een transformerende, verrassende ontdekkingsreis naar zeven speciale Krachtplekken van Moeder Aarde.

Iedere bijeenkomst bestaat uit meditatie, healing en het samen maken van een krachtveld voor de  energie van de bijeenkomst.

. 

Met welke gaan we werken?

1. Het Titicacameer in Peru; Lemurie en de Gouden Zonneschijf, Eenheidsbewustzijn;

2. Mount Shasta: verborgen krachten, vergeten volken, kristallen steden;

3. Belucha in het Altai-Gebergte in Siberie: bron van Sjamanisme, bron van puurheid en Zuiverheid van hart;

4. Abydos, Egypte; Flower of Life; basis van het scheppende leven;

5. Moorea: Het eiland in de vorm van een hart en de baarmoeder van de vrouwelijke energie van de Aarde;

6. Wordt binnenkort bekend;

7. Wordt binnenkort bekend.

Locatie: Maziestraat 5, 2514 GM Den Haag (2e etage).

Data: zaterdag 5 & zondag 20 januari 2013; zaterdag 2 & 17 februari; zaterdag 2, 17 & 30 maart  2013.

Tijd: 15:00 - 17:00

Prijs:  €222,-  voor 7 bijeenkomsten, incl. verslagen van de bijeenkomsten, thee & lekkers.

Wil je de nieuwsbrief niet meer ontvangen, stuur dan een mail naar: info@vederlicht.com

Weet je geïnteresseerden, dan kunnen zij zich aanmelden via datzelfde adres.

Voor de activiteiten graag van te voren aanmelden!

Hellup, ik mag niet helpen!
Lesje van mijn kleine guru Inti.

Jaren geleden alweer kwam ik via een client in aanraking met het vitale water van Aqua Universo (zo, gelijk even wat p.r.) van o.a. Remy Mosch. Het werd al snel duidelijk tijdens onze eerste ontmoeting dat ik een vitaliser ging aanschaffen en er werd een afspraak gemaakt bij de ontwerper ervan: Boudewijn Leliveld. Hij zou gaan kijken welke er het beste bij mijn energie zou passen. Niets vermoedend en dodelijk vermoeid van te veel werken stap ik de kamer binnen. Ik ga in een stoel tegenover hem zitten (hij zit schijnbaar onverschillig onderuit gezakt in zijn stoel), Remy zit naast hem. Hij bekijkt me van top tot teen en blaft me dan toe:' Wat is er met jouw energieveld aan de hand??!!!' Ehhhh... ik probeer een verhaal maar daar heeft hij geen tijd voor en begint zelf een heel verhaal die ik stomverbaasd (en tegelijkertijd alles herkennend en van weten), en binnen no time in tranen, aan hoor. 'Man je gaat veel te snel!', roep ik nog uit, maar hij blaft terug dat het helemaal niet te snel voor me gaat, hou ik makkelijk bij, makkie voor me (complimenten worden soms in aparte verpakkingen gegeven).
Voor ik het weet dirigeert hij me naar een massagetafel waar ik op mijn buik ga liggen. Met een enorme mep op de achterkant van mijn hartchakra laat ik in een keer met een brul eonenoud verdriet los. 'Heel goed. Allemaal niet van jou.'
Terwijl ik nog na zit te sniffen, energetisch kilo's lichter terwijl ik mezelf al o zo licht vond, hoor ik hem tegen Remy zeggen alsof er geen vuiltje aan de lucht is: 'Zeg, gaan we zo een lekker rood wijntje drinken? Heb ik wel trek in.' Toepasselijker was geweest 'En nu eerst een Bavaria!' Ik geloof mijn oren niet (zo hoor je als therapeut toch niet te doen). Remy grinnikt. 'sAvonds is er een les van hem en de mensen druppelen de kamer binnen. Ik ben ook voor deze les uitgenodigd. We lopen een andere kamer binnen en Boudewijn houdt de deur voor me open en zegt met een ondeugende glimlach: 'Meedogenloos meedogend. Dat ben ik.'

De volgende dag ga ik met een vriendin naar de hugging motehr of India Amma, geen slechte combi, en vertel ik haar dit verhaal met het idee, dat als iemand dit hoort er niemand ooit naar deze man wil voor een sessie. Het eerste wat ze zegt is:' Ik wil een sessie!'
En zo ging het. Velen zijn gegaan en ik heb zijn uitermate boeiende lessen gevolgd. In mijn workshops werk ik met de transparante manier van helen die ik daar aangereikt kreeg. Herinneren, noemt hij het zelf.
Waarom dit verhaal me ineens weer binnen valt en ik er hardop in mijn eentje om zit te lachen (Remy en ik hebben er nog vaak om gegrinnikt), is de les van 'wat is nu eigenlijk echt helpen', die ik opnieuw op mijn bordje kreeg, en nu helemaal mag leren dankzij mijn liefste leraar Inti.
Na lang twijfelen zijn we op advies naar een antroposofische kinderfysiotherapeut gegaan. Toch even na laten kijken waarom Inti zo fan is van billenschuifen en het lopen laat voor wat het is (kan ik de rest van mijn leven nog). Met een leven vol bediendes vers in haar geheugen (spreken doet ze als de beste natuurlijk, naast de meer dan zestig woorden die ze kent, zijn de commando's naar hond niet van de lucht: zit, naast, los, mag niet mag niet mag niet) en een diendende moeder, die te veel helpt, in dit leven, werd het lespakketje voor deze twee dames dankzij de doortastende fysiotherapeut al snel helder. De een mag leren dat ze het zelf kan (en fouten mag maken), de ander mag leren haar handen op haar rug te houden en haar mond dicht. Pittig lesje voor mijn ego, want 'oh oh fout gemaakt' mag niet, mag niet, mag niet (hee ook al). Maar waar het eerder wel bewust was maar nog niet echt in actie omgezet, blijkt je kind de best drive die stap (!) te maken. De eerste stapjes aan de hand zijn al gezet.

Maar wanneer help je dan te veel, of wanneer is het eigenlijk "niet-helpen"?
Ik ga er nu bewust op letten natuurlijk...
Ongeduld: het gaat te langzaam, ik doe het wel even;
De wijsheid in pacht denken te hebben, vergetende dat die ander zijn eigen bron van wijsheid heeft;
Daarmee ook vergeten dat jouw pad met inzichten niet die van de ander hoeft te zijn;
Aandacht willen hebben;
Een goed mens willen zijn (je denkt een slecht mens te zijn, vergetende dat je sowieso al een goed mens bent, zonder daar iets voor te doen);
Iemands liefde of vriendschap willen winnen of behouden;
"Als ik niet help, ben ik asociaal. Als ik niet help, word ik afgewezen."
Onderschatting van de ander zijn vermogens, zijn kunnen;
Projectie van je eigen gemis, niet naar jezelf durven kijken of aandacht geven (naar een ander is makkelijker);
Maar misschien nog wel de belangrijkste de les die ik kreeg van Boudewijn: dat helpen soms meedogenloos meedogend is, niet de hulp geven waar de ander om (lijkt) te vragen, maar geven wat die nodig heeft. Even niets misschien (niet dat iemand namelijk nu gaat denken dat ik Inti eens een klap ga geven).

Ik spreek uit ervaring. Practise, practise, practise voor deze healer/moeder dus.

Als we toch geen humor hadden mee gekregen....

'Oh What a FOOL I was!, I wrote when the truth came out.
Last night a voice said: Be a Fool! Don't be a realistic!'
Stay the way you are!'

What a wonderful feeling this is... Be a fool be a fool be a fool!

Vanmiddag kocht ik in de sfeer van 'Veel veel, lekker veel! de Happinez en lees daar in het interview het Ton van der Kroon het volgende over de Fool:

'Is er nog hoop?', wil ik daarom als eerste van hem weten. Hij lacht om de directheid van mijn vraag, is even stil en zegt dan:

'In de film "The Lord of the Rings' zit een scene waarin hobbit Pepijn aan de wijze magier Gandalf dezelfde vraag stelt. Het is het moment dat zij voor de grote strijd om de Midden-Aarde staan. Het antwoord van Gandalf luidt: 

There was never much hope. Just a fool's hope.'

Archetypisch gezien spreekt hij hier over de kracht van de dwaas, de fool, degen die naief is en zich onbezonnen in het avontuur stort, ongeacht de consequenties. Maar het is juist de fool's hope die in de moeilijkste situaties nodig is om door te gaan.'

(Uit de Happinez nummer 7, interview met Ton van der Kroon)

De Dwaas – Symboliek

Dit is de nulkaart. Deze kaart symboliseert de oneindige potentie die kracht geeft aan de schepping van de realiteit. Nu is er nog niets en dat betekent dat alles nog kan en staat te gebeuren. Op die wijze is in de nul ook alles al aanwezig. Snel zullen met die enorme macht verstrekkende keuzes gemaakt worden.

De jongeman kijkt niet waar hij loopt dat staat voor het nemen van spontane en ongeplande acties. Hij heeft zijn hoofd in de lucht vol van optimistische verwachtingen. De zon schijnt en de lucht is geel. De wereld is vol licht en alles is dus kenbaar, de gele lucht staat voor de rede, waarmee de jongeman snel tot inzicht kan komen. De witte roos staat voor het verlangen van de dwaas dat rein en zuiver is, het hemd van de jongeman is wit om aan te geven dat hij nog een onschuldig en onbeschreven blad is. Het witte hondje dat naast hem opspringt verbeeld het onderbewuste dat wel degelijk zicht heeft op de weg voor de jongeman. Het is het instinct dat hem beschermt tegen al te grote risico’s en ervoor zorgt dat de afgrond hem niet fataal wordt.

In de knapzak zitten de talenten en de vaardigheden van de jongeman. Deze zal hij aanwenden om de realiteit vorm te geven, om de potentie om te vormen in werkelijkheid. Voor nu zijn
ze nog opgeborgen en ongebruikt. Dit is de kaart die het goddelijke in ons weergeeft en de onbegrensde mogelijkheden van het nog ongevormde.

En oh wat ben ik blij dat ik naar mijn Ziel heb geluisterd en mijn belofte om te zwijgen heb verbroken. Want dan is ineens en onverwachts het geheim ontrafelt en de Waarheid ligt op tafel. 'De Waarheid zal je bevrijden', zei eens een wijze man ruim tweeduizend jaar geleden. Die begin ik te snappen. Maar kon ik eerder dan dit moment die waarheid aan? Nu zijn er alle tools. Nu is het alleen een bevestiging van de waarheid die er van binnen aangevoeld werd, wachtend nog op een zogenaamd bewijs.
Nu is er genoeg liefde en mededogen (om de boosheid naar mijn eeuwige onschuld en altijd maar het goede willen zien, op te lossen) om te weten dat het een verhaal was van mijn eigen onderbewuste, en van een onderdrukt volk die nauwelijks nog weet heeft van wat waarheid is, van een religie die de vrijheid van je Ziel volgen nagenoeg uitgeroeid heeft. Nu is er genoeg wijsheid om te weten dat er geen vijand buiten je is. Nu kunnen de lessen geleefd worden.
Daarom was er ook dat lachen om de grap hoe het leven soms kan zijn. Want ik zag ineens de humor van het verhaal die mij verteld werd om mijn liefde te behouden en de ander te willen pleasen, ook aan iemand anders werd verteld en dat dat verhaal nu over mij ging en weer werd verteld. The mind wraps stories around it. How true.
En ik stap uit mijn eigen oeroude verhaal van gehoorzaam zijn aan een ander, trouw blijven voor een ander en zwijgen, en draaide deze wond om naar een kracht door hetzelfde te doen, maar dan naar mijn Ziel. Ik luisterde naar mijn Ziel, ik bleef trouw en gehoorzaamde Haar, toen deze zei: 'schrijf, spreek over de geheimen!'. En dat was wat me bevrijdde.
Er is Ziele-liefde en er is aardse-liefde. Het hoeft niet samen te gaan. Getrouwd zijn op werelds niveau en op Ziele-level, het hoeft niet samen te gaan. En wat is die mooi de Zielenliefde, en wat is die groot die mooie Ziel. Die koester ik als sacred, maar niet meer als secret. En ook mijn eigen Ziel geen secret meer, maar hemeltjelief nu voel ik hoe Sacred.
De ziel is mooi, het menselijke deel kan verstrikt geraakt zijn in zijn eigen verhalen en zichzelf en een ander daarmee verwonden. Zolang we niet daarvan bewust worden, blijven we elkaar verwonden. Wat een rijkdom om dan een vriendin te hebben die zegt, 'Oh lieverd, ik moet je nu iets zeggen waar je niet blij mee zult zijn.' En ik was juist heel blij. Het was om te lachen. Het was bevrijdend. De waarheid bevrijdt, want dan kun je pas een keuze maken die bij je Ziel past, die je gelukkig maakt, die alles weer eenvoudig maakt. Ga ik door met dit verhaal, maakt het me gelukkig? Of herinner ik mezelf dat ik de macht heb om me mee te laten nemen door de Grote Geest, die me omhoog tilt, weg uit de verstrikkingen van de oeroude wortels, mijn kind met me mee dragend.
Er is geen toestemming meer nodig, geen bevestiging, geen discussie. Ik luister naar mijn Ziel.

(Ik krijg het gevoel dat dit verhaal weer stof genoeg is voor een boek...)

Zwangerschapsboek in wording

Al een tijdje ben ik bezig een boek te schrijven over mijn zwangerschap van Inti-Munay. Tijden niets en dan weer hele hoofdstukken. En opnieuw lag het, schijnbaar, stil. 'Wat helpt me om de stroom erin te houden', vroeg ik me vandaag af? Door erover te schrijven natuurlijk, bedacht ik me met een glimlach.
In oktober 2009 veranderde mijn leven zo radicaal dat ik door erover te schrijven het nog steeds, of laag op laag, een plek aan het geven ben.
Ik ging mee op een spirituele reis naar Abydos,een half jaar later was ik getrouwd en zwanger. Op mijn 42e, terwijl ik dacht dat die deur al gesloten was. Mijn verhaal is wat ongewoner dan gemiddeld, maar tegelijkertijd zal het voor velen heel herkenbaar zijn. In essentie dezelfde gevoelens en ervaringen, alleen gegoten in een ander verhaal.

Een stukje uit mijn boek:

'Het was toen, in Abydos - vroeg in de ochtend op het dak van ons hotelletje -  dat jij je je voor het eerst aan mij liet zien, zo'n vijf weken voor je conceptie. Het beeld dat ik van je kreeg was zo helder als een foto: ik zag jou, liggend in doeken, met zwarte haartjes… 

Later liet je je ook zien aan je vader Mahmoud, in zijn dromen. Wat een droomleven.

Drie weken later vertrok ik voor zeven weken naar Peru, het land van de Inca's, van Q'eros en Paqo's, van Apu's en condors, een land waar aan ik me met hart en ziel verbonden weet. Alsof je dit wist en wilde, absorbeerde je zoveel mogelijk Inka energie en na drie weken vond je het wel genoeg en gingen we weer naar Nederland. Mooi de gelegenheid om twee weken later nog even je vader te gaan zien in Marakkia. Zo gelukkig was hij om je even van dichtbij te ervaren. Te voelen, met je te praten.

En toen met twaalf weken kreeg ik je fysieke manifestatie te zien op de echo. Oh ik had je al eerder gezien, maar toen was je nog niet groter dan een speldenknop. Nu zag ik je helemaal, piepklein maar zeer levendig. Je maakte salto's in mijn buik. Tranen van ontroering en blijheid. Wat een wonder je zo te zien, zo'n mini-mensje. Ik belde direct daarna je vader op, samen blij dat alles goed met je is en je een kleine spring-in-het-veld blijkt te zijn.

Steeds vaker vang ik signalen van je op. Tijdens een ommetje met Namaste hoor ik ineens 'Imagine' van John Lennon in mijn hoofd. Ik begin een verbinding met de Elfenwereld te voelen. Ben jij een natuurkind? Via een droom zie ik iemand een lapis lazuli ketting om mijn pols doen. Een andere droom geeft me de sterke drang een Dorje* voor je te gaan kopen. Voor jou, zodat je die dadelijk zelf kunt vast houden.'

Het ging allemaal razendsnel, alsof het nog allemaal net op het nippertje kon. Mijn ervaringen met de zwangerschap en mijn huwelijk met Mahmoud, en wat ik daardoor allemaal kon ontwikkelen, schreef ik op in een dagboek en maakte er collages bij. Er viel zoveel te leren in dit verhaal van ons, dat ik niet wist waar te beginnen. Dat was ook een van de dingen die me tegen hield om aan het boek te beginnen (en oh oh nog veel meer). Als rode lijn loopt het ongoing process van het volgen van je gevoel, het eerst herkennen van dit gevoel, er naar durven luisteren en dan nog eens naar handelen. Ik heb het toendertijd om gedraaid.  Of ik luisterde wel, maar gaf gehoor aan een ander gevoel. En het klinkt misschien gek maar daar ben ik nog altijd dankbaar voor, want daardoor kon Inti er komen. Als tweede rode lijn loopt, ook echt een ongoing process, het vertrouwen op wat het leven je aanreikt. Vertrouwen dat wat er gebeurd klopt en dat wat er is ook kan blijven of terug komen. Een relatie hebben met een man uit een totaal andere cultuur en religie is een uitdaging, maar helemaal als die op afstand is. Het is me zo duidelijk geworden dat het de Liefde is, die zorgt dat je door gaat. En dat het de Liefde is voor mijn kind die zegt 'En zo kan het niet verder gaan'. En dat het de Liefde is die zomaar op een dag zegt 'Er is weer ruimte voor kind én man.' Zieleliefde en Aardse liefde, in beide kan je getrouwd zijn, het betekent niet altijd dat het in die combi ook werkt. Dat zou ik alle aanstaande ouders wel willen zeggen: 'Geef elkaar de tijd en de ruimte, zeker wel een jaar.' Want dat eerste jaar na de geboorte van je eerste, kan je zo wereldschokkend anders worden dan je had kunnen bedenken, dat het wel zeker zo lang kan duren voor je elkaar weer vindt, in een nieuwe vorm.' 

In mijn hoofd was ik gescheiden, alles in me zei 'zo'n cultuurverschil valt niet te overbruggen'. Maar in essentie blijkt het daar niet om te gaan. Het gaat om de diepe zielsverbinding, door Allah gemaakt zou Mahmoud zeggen, die blijvend is. Als dat in wereldse woorden 'getrouwd zijn' betekent, dan ben ik nog steeds getrouwd. Oh oh dat is voor een Hollandse vrije vrouw met hier en daar een sliertje bindingsangst wel even een dingetje, maar geheim houden nee dat kan niet meer. Als we inderdaad in een tijd leven waarin alle geheimen, alle leugens, alle weerstanden, in andere woorden: "alles wat niet resoneert met de Bron" naar de oppervlakte van ons bewustzijn komen, om uitgezuiverd te worden en in harmonische resonantie met het Leven zoals het bedoeld is,  zal komen, dan moest ik blijkbaar ja zeggen op mijn huwelijk, mijn eeuwige verbinding met die mooie pappa van Inti-Munay. Na anderhalf jaar dus nogmaals 'Ja', weerstanden, ideeen en verwachtingen achter me latend.

Laat het maar naar boven komen, datgene wat niet meer klopt. Er is zoveel hulp om het te transformeren naar een vorm die wel kloppend is voor je Ziel, dat het allemaal wel los zal lopen met ons. En dat is dan de derde rode lijn in het verhaal: overgave. 

Binnenkort weer meer over mijn verhaal met Inti en haar leven in mijn buik.

Wat hoort... wat niet....

Laat het maar los,

 alles wordt anders.

Blijf maar bij jezelf,

in je eigen energieveld,

je eigen ruimte;

En doe daar je werk.

Dat is genoeg.

Ik Ben kijkt vanuit mijn ruggegraat,

vanuit mijn centrum,

naar buiten de wereld in.

Ik Ben ziet de geometrische figuren

waaruit het veld is opgebouwd en

 nodigt de Dolfijnen met hun helende klanken (die Meesters zijn) uit 

datgene uit te zuiveren wat niet in harmonische resonantie is

met de Bron van het Leven.

Dat is genoeg.

Wat hoort, wat niet,

werkelijk, het is niet van belang.

Wat kloppend is voor jou,

dat wel.

Dat is genoeg.

(Gedicht aan mezelf, na een healing-prayer op afstand)

De weg terug naar Liefde

Sinds gisteren snap ik waarom de workshop van afgelopen zondag over onvoorwaardelijke liefde uitgesteld moest worden... ik had zelf wat werk aan de winkel. Niet voor het eerst, hoor, maar de link met het thema was prachtig synchroon. Er was nog ergens een idee (of wens?) dat het gewoon heerlijk en mooi en fijn is om met onvoorwaardelijke liefde te werken. Nu heb ik zelf ervaren dat die onvoorwaardelijke liefde er altijd al is, in en om ons heen, maar dat pijnlijk en verdrietige ervaringen uit het verleden het ontvangstkanaal blokkeren. We kunnen het niet zien of voelen, bang geworden door toen. Er is moed voor nodig die pijn en dat verdriet weer toe te laten. Het is  geweldig dat er dan mensen zijn, en krachtplekken, die je aanmoedigen het los te laten. Loslaten is eigenlijk toe laten. Er is wijsheid en mededogen nodig om het tot een nieuw inzicht te laten komen. Zo een die je leven een draai de goeie kant op geeft.
Mijn ingeving dat dit thema en deze vrouwelijke Krachtplekken zo mooi is en ook zo nodig, klopt blijkbaar als een bus. Door mijn persoonlijke ervaring deze week sta ik er bewuster in, meer open, wetende dat ik het net zo goed nodig heb. Dus ongeacht hoeveel mensen hier aan mee doen om het helende veld van het hart te vergroten,
ik ben er bij, ook voor mezelf.

Zondag 16 September: Healing Rainbow Workshop

Moorea….  Ma'at... Doña Theresa…

Wat hebben dit eiland, deze godin en die berg met elkaar gemeen?…

De Onvoorwaardelijke Liefde van het grote Hart!

Maat, Godin van de natuurlijke orde in de wereld, kan je hart  zuiveren van de pijnlijke herinneringen aan onrechtvaardige gebeurtenissen of personen uit het verleden. Emoties als wrok, afkeer of machteloosheid kunnen in het licht van Ma'at gezet worden en je hart ervan bevrijden, waardoor het kan terugkeren naar haar natuurlijke  flow, licht en krachtig.

De Andes Berg godin Dona Theresa heelt je hart van pijnlijke wonden. Met haar kracht en wijsheid brengt ze je hart naar een hoger bewustzijn, voorbij de pijn.

Op het hartvormige eiland Moorea is het alsof we in een warm bad stappen en mogen uitrusten van het harde werken. Warmte, zachtheid, geborgenheid is wat de energie van ons hart laat ontspannen en haar ruimte weer doen in nemen. 

Het hart kan weer een tempel zijn, waar we ons in kunnen terugtrekken en opladen. In ons hart zijn we dan echt thuis.

Doe mee en laten we zo'n ruim groot hart maken dat het als  een veilige haven kan dienen, voor jezelf en voor een ieder te dat nodig heeft.

De healingen en meditaties worden door gegeven in toegankelijke, transparante vorm.

Datum: Zondagmiddag 16 september

Tijd: 15:00 - 17:00, welkom vanaf 14:45

Prijs: €22,-

Locatie: Maziestraat 5, Den Haag  (zijstraatje van het Noordeinde, vlakbij de Mauritskade) Let op: betaald parkeren: €2,60 p/uur (alleen muntgeld)

Begin!

En dan is het echt begonnen: Gerard van der Waard begeleidt me met het schrijven van mijn boek; 'Begin!, reis naar je geboorte' en vanmiddag kreeg ik zijn eerste feedback... wat een aanmoediging, geweldig. Wat ben ik blij dat ik me, met hulp van o.a. Elise Helversteijn en Precious Energy, over mijn angst heb heen gezet en de eerste pagina's naar hem had opgestuurd. In de eerste plaats omdat hij enthousiast is over wat ik schrijf, het serieus neemt, met humor geweldige feedback met bruikbare tips geeft en me ook nog een boek gaf met de wel heel toepasselijke titel: 'De Kracht van de Ongebonden vrouw', de zuivere liefde van de Gezegende Moeder voor de Wilde Ziel, van Clarissa Pinkola Estes. Gedicht wat op de binnenflap staat:

'Ben je het vergeten?
Ik ben jouw Moeder.
Je bent niet alleen.
Je staat onder mijn bescherming.

Vraag me alles
wat je nodig hebt.
Maak je nergens zorgen over.
Ben ik niet hier?
Ik die jouw Moeder bent?

Ben je het vergeten?
Ik houd van jou,
en je staat onder mijn bescherming...'

Ik ben begonnen...
Dankbaar, blij en ontroerd.

Zwijgplicht verbreken

In de nacht voor Dag buiten de Tijd, kreeg ik een droom die vertelde over een volk die tijden lang zich in zwijgen had gehuld en dat de groep waar ik me in bevond hun ging benaderen om die te verbreken, omdat het van levensbelang bleek te zijn. Een vrouw pal naast me kreeg de rol toebedeeld van woordvoerder. Spreken en rituelen waren een voorwaarde.

Ik voelde dat dit niet alleen symbolisch iets over mijzelf vertelde, maar dat het iets collectiefs is en ook dat er ergens in een bergachtig droog landschap met rode aarde letterlijk een stam leeft, wiens zwijgen verbroken dient te worden.
Ik zet het op Facebook met de vraag of er iemand hier een beeld bij krijgt en of er zo'n stam is. Verrassend snel komen de reacties binnen. Het persoonlijke innerlijke stuk resoneert. Ik weet van mezelf dat ondanks dat ik graag deel en in de meditaties informatie doorgeef, er nog een deel in mij is die zwijgt, die niet durft. Ik ben me er zeker van bewust dat het het vrouwelijke deel is die het woord moet voeren. Zij is degene die contact kan leggen tussen de diverse werelden vanuit haar gevoel en hart. En zij is nu juist degene die duizenden jaren het zwijgen is opgelegd. Ik moet weer denken aan een gedicht die ik eens schreef over de vrouw in de Gouden Eeuw. Ze moesten zwijgen en doen wat hun verteld werd.

Voor al die briljante vrouwen

uit de Gouden Eeuw

't Was Goud voor de heren

Maar niet voor hun.

Nee, niet voor jullie, zei de Kerk

Nee, inderdaad, beaamde de Keizer,

Je taak is moederschap

Alleen.

Er breekt een nieuwe Gouden Eeuw aan,

Een Eeuw van duizend jaar

Voor man én vrouw dit keer.

Briljante vrouwen, grijp je kans,

Vergeef de man en neem je ruimte.

Kom terug, kom naar de Aarde

en schenk de mensheid je talenten.

Vrouwelijke krachten,

de wereld ontzegd

die alles uit balans trok.

Kom terug en geef vorm

op vrouwelijke wijze.

Kom terug en deel je briljante licht.

Maak rond, rond af,

Maak heel de Cirkel.

De Gouden Eeuw breekt aan!

(26-06-2008, Thérèse)

Ik denk aan de kinderen, die braaf worden gevonden, wanneer ze stil zijn. Zelfs soms nog in deze tijd in het moderen Nederland. Maar in vele niet-westerse landen tot op de dag van vandaag geldt dat ook nog voor hun moeders.

Er is nog wel wat te doen om dit zwijgen te doorbreken. De eed te verbreken. Het is tijd om de vrouw en het vrouwelijke in iedereen te doen laten spreken.

En dan kom ik mijn vriendin en buurvrouw tegen aan wie ik ook mijn droom vertel. Ik had die dag er voor bij haar het boek 'De Kundalini van de Aarde na 2012' van Drunvalo Melchizedek zien liggen en wilde het al lenen van haar. Deze morgen biedt een andere vriendin het ook aan. Na het horen van mijn verhaal, roept ze uit:' Die stam wordt beschreven in het boek van Melchizedek!'. Ze rent naar binnen en laat me het hoofdstuk zien. Zij herinnert me er ook aan dat Patricia Leenaarts "mijn" kristallen Schedel Reza onder haar hoede heeft mee genomen. Zij had sterk het gevoel dat ze hem moest mee nemen op haar reis naar... Sedona, Mount Shasta...  We zullen veel te delen hebben wanneer zij weer terug is.

Ik ben perplext. Met open mond en kippenvel over mijn lijf, loop ik met het boek onder mijn arm naar huis. Terwijl Munay ligt te slapen, lees ik verbaasd over dit volk.
De Anasazi. De voorouders van de Navajo die leefden in onder andere Sedona en New Mexico... bergachtig landschap van rode aarde...

De lijn met de Inka's en de mensen van Q'eros valt me op. De Inka's zijn de voorouders van de Q'eros en zij hebben hun eeuwenlange zwijgeed zo'n zestig jaar geleden doorbroken met hulp van buitenaf. Tot ik zwanger werd van Munay, gaf ik met hart en ziel les om deze prachtige liefdevolle wijsheid over Moeder Aarde en de kracht van dankbaarheid met al haar rituelen bekendheid te geven aan het Westen. 

Het gedachtengoed van de Inka's heeft, door al die mensen die geraakt werden door de hartsenergie van deze stam, algemeen bekendheid gekregen. Deze wijsheid stroomt weer vrij via onder andere het Hollandse water de wereld in.

Drunvalo beschrijft dat hem verteld werd dat de wijsheid van de Inka's, de Maya's, de Zulu's en van de Anasazi van levensbelang is voor de menselijke overleving. Bij mij komt de Dogon sinds vandaag keer op keer in me op.

Het moge duidelijk zijn dat het gezegde 'zo binnen, zo buiten', hier ook op gaat.

Er is dus nog een stam wiens zwijgen verbroken mag worden voor de heling en bewustzijnsontwikkeling van het menselijk ras. Maar dat leeft ook in onszelf. Er is nog in veel van ons een oude wijsheid, een weten, die via de vrouwelijke stem naar buiten mag komen en gedeeld met de mensheid.

Het is zo helder als het maar kan: zondagmiddag 19 augustus wordt dit het thema van de Healing Rainbow Workshop:

'Het zwijgen doorbreken'

We vragen de hulp van Mama Ocllo en het Titicacameer voor een open verbinding met de Binnenaarde. De Andes Godin Maria Sakapana voor het opheffen van de blokkade op onze keelchakra en de Egyptische Godin van visie en heelheid, Isis, voor het ontvangen van nieuwe  informatie.

Eline van Esch, fluitiste en soundhealer,  zal met haar Klankschalen ons helpen de blokkades te transformeren en op te heffen.

Laat Maarten Klatte, in wiens praktijkruimte ik de workshop geef,  les geven in 'Loslaten met behulp van de Sedona- techniek'...

Nieuwsbrief Juli

Herinner je het oorspronkelijk plan van je Ziel....

http://youtu.be/SIgMKXYETQY

(6 minuten)

Dat hoeft niet te betekenen, dat je precies weet wat je dan als ding te doen hebt, of wat voor werk je gaat doen.

Wat tot vorig jaar nog helder was, kan nu een gepasseerd station blijken te zijn, en voor je kan je een onbekend en onbetreden terrein zien liggen,

waarvan je geen flauwe notie hebt hoe die in kaart te gaan brengen.

Wat je echt helpt de juiste richting in te gaan (en geen onnodige en moeizame omwegen te maken), is af te gaan op je gevoel en je innerlijk weten. Als iets niet goed of kloppend voelt, kies iets anders. Verdedig het niet en probeer het niet uit te leggen. Voelt het goed, ga er voor. Dit is voor mij nog altijd een bewuste manier van leven, helemaal nu de uitvoering van mijn werk veranderd is en ik ook heb mee te gaan met de wind die waait.

Ondertussen leef je je misschien al je bestemming...

'Where am I going? I don't quite know.

Down to the stream where the king-cups grow - 

Up to the hill where the pine-trees blow - 

Anywhere, anywhere. I don't know.

Where am I going? The high rooks call:

"It's awful fun to be born at all."

Where am I going? The ring-doves coo:

"We do have beautiful things to do."

If you were a bird, and lived on high.

You'd lean on the wind when the wind came by.

You'd say to the wind when it took you away:

"That's where I wanted to go today!"

Where am I going? I don't quite know.

What does it matter where people go?

Down to the wood where the blue-bells grow.

Anywhere Anywhere. I don't know.'

 (Uit: 'When we were very young, A.A. Milne)

Waar het met de Nusta Karpay heen gaat, weet ik ook niet, maar het op transparante wijze door geven van deze rites van de zeven vrouwelijke Andes bergen, blijkt goed te bevallen. Het brengt je in ieder geval dichterbij je Zijn en haar oorspronkelijk plan. Dat het werken met de bergen ook heel praktische hulp kan bieden, bleek toen mijn telefoon geblokkeerd was en ik na een afstemming op de bergen plots op het sublieme idee kwam om mijn mobiel even uit en weer aan te zetten....blokkade opgeheven. Zo makkelijk kan het gaan. 

Ik luister dus naar de stem van de vrouwelijke Andes Bergen en geef zondagmiddag 22 juli opnieuw de Healing Rainbow Workshop. De vorige keer alleen vrouwen aanwezig, nu hebben zich al mannen aangemeld. Ik ben benieuwd wat de Godinnen voor ons in petto hebben.

Er is nog plek.

Voel je welkom!

Hartelijke groet,

Thérèse van der Veer

Praktijk Vederlicht  http://puurhart.blogspot.com/  www.vederlicht.com

Workshop:  The Healing Rainbow, met de Egyptische & Andes Godinnen

Je leert onder andere het terughalen van verloren zielendelen met de kracht van de Egyptische Moedergodin Isis, en een balans brengende

rainbow-healing  van de leeuwgodin Sekhmet.

Je ontvangt een initiatie van de Berggodin Mama Ocllo van het Titicacameer. Ze is de Moeder van alle Godinnen en staat voor

Wijsheid en Kracht. Alledrie helpen ze je te verankeren in je eigen centrum en de balans te herstellen met je vrouwelijke wijsheid en

kracht.

De healingen en rites worden door gegeven in toegankelijke, transparante vorm.

Datum: Zondagmiddag 22 juli

Tijd: 15:00 - 17:00, welkom vanaf 14:45

Prijs: €22,-

Locatie: Maziestraat 5, Den Haag  (zijstraatje van het Noordeinde, vlakbij de Mauritskade) Let op: betaald parkeren: €2,60 p/uur (alleen muntgeld)

Wil je de nieuwsbrief niet meer ontvangen, stuur dan een mail naar: info@vederlicht.com

Weet je geïnteresseerden, dan kunnen zij zich aanmelden via datzelfde adres.

Bruggen bouwen

Een week van koppen en spijkers. Nog even dit opruimen en dat oplossen. Gemaakte beloftes en plannen omzetten in daden. Veel! Herkenbaar waarschijnlijk. Vanmiddag een wel heel bijzondere belofte waar gemaakt. Een dierbare vriendin had als grote wens om voor haar overlijden samen met Mahmoud (pappa van IntiMunay) te chanten. Geen internet in de hospice en in Abydos de pc kapot. Hoe moeilijk kan je het maken. Gewoon mobiel bellen dan maar? Een half uur voordat we zouden gaan bellen kreeg ze dit te horen van haar dochter. Tranen. Daar zaten we dan. Munay op schoot, moeders klaar, telefoon op luidsprekerstand en opname-apperaatje aan. En ja hoor, die twee klikte meteen en het chanten van Mahmoud in oud-Egyptisch, werd prachtig afgewisseld met de engelachtige klanken van mijn vriendin. Dochter in tranen. Wij allemaal in tranen, incl Mahmoud. Munay speelde vrolijk verder. We rondden af met de woorden van Mahmoud:' We do this again, with Full Moon in the desert!'. Hoe mooi kun je het leven maken.

Initiaties van de vrouwelijke Andes Bergen

Mountains. Mountains. Mountains. Niet de Dutch Mountains, maar die van de Andes houden me flink bezig.

Twee jaar geleden nam ik deel aan de Nusta Karpay workshops die ik samen met Dennis Alejo bij mij thuis organiseerde. En nog eens dunnetjes toen ik zwanger was. Nadien was ik er niet actief mee aan de slag gegaan, tot een maand geleden iemand mij belde met het verzoek de rites nog eens te ontvangen via mij. Enthousiast zei ik ja en precies zeven dagen voordat de eerste rites door gegeven zouden worden, ging ik me afstemmen op de eerste vrouwelijke berg Mama Ocllo. In die week groef mijn hond mijn lineage steen op die ik drie maanden daarvoor in de tuin van mijn nieuwe huis had begraven. De boodschap was me duidelijk.

Sindsdien ben ik weer in de ban van de bergen van de Andes. 

In de traditie van de healers van Q'eros is er een speciale stroming van helers die de stem van de berg kunnen laten spreken en het wezen ervan kunnen manifesteren. Dit zijn bijzonder krachtige mensen om zoveel energie te kunnen kanaliseren. Dat ze niet groot hoeven te zijn, blijkt wel uit het voorbeeld van de piepkleine Dona Maria, die zoals ze genoemd worden Alto Mesayok is. Zij is degene die het idee de wereld in bracht om de kracht en de wijsheid van zeven vrouwelijke bergen door te geven aan de westerse mens, in de vorm van een initiatie reeks. Wat eerst alleen voorbestemd was voor een kleine groep healers in de Andes, heeft zij toegankelijk gemaakt voor de moderne wester mens.

Bergen zijn voor de meeste mensen indrukwekkend en imposant. De Zwitserse roepen al een gevoel van nederigheid op, maar de eerste keer dat ik van Lima naar Cusco vloog was ik pas echt onder de indruk. Zover als mijn oog kon zien zag ik bergen, bergen, bergen. Sommige zo hoog dat de witte toppen door het hoge wolkendek uitstaken. 

Bergen leven. Hebben net als bomen, dieren, de mens, een intelligent bewustzijn en een eigen "stem". Die stemmen willen gehoord worden en hebben ons iets belangrijks te vertellen.

Nu is de tijd dat wij ze ook kunnen horen, nu we steeds meer met ons hart kunnen luisteren.

Je kunt natuurlijk rechtstreeks contact hebben met de bergen. maar dat is niet voor iedereen nog toegankelijk. De initiaties van de Zeven Andes Bergen helpen je die verbinding te leggen en hun wijsheid en kracht te ontvangen voor je persoonlijke ontwikkeling. De vrouwelijke wijsheid is eeuwenlang verzwegen en minderwaardig gemaakt. Deze rites helpen deze wijsheid weer terug te halen en daarmee de balans in ons en de wereld te herstellen. Zodat op een dag de mannelijke en de vrouwelijke kwaliteiten elkaar weer in gelijkwaardigheid zullen aanvullen. 

Met welke bergen wordt er gewerkt?

1. Mama Ocllo: Godin van de Wijsheid en je Roots;

2. Dona Mujia: Godin van het gezonde Ego en Water;

3. Mama Simona: Godin van de Voorouders;

4. Dona Teresa: Godin van de Liefde en het oorspronkelijk Hart;

5. Maria Sakapana: Godin van de Wind en de Waarheid;

6. Huana Huaman Tiklla: Godin van de Visie en Zien;

7. Tomasa Huaman Tiklla: Godin van de Vrijheid en Eenheid.

In twee dagdelen worden de energieoverdrachten doorgegeven op een eenvoudige manier die voor iedereen toegankelijk is. Je ontvangt een handleiding per mail. Na 21 dagen (of langer, zoals bij mij twee jaar) kun je de rites door geven. Het doorgeven aan anderen versterkt en verdiept de energie die je zelf ontvangen hebt enorm.  

Het Zonnelied

Ter ere van de Zomerzonnewende en de ontwikkelingen van de dag van morgen,
De kinderversie van het Zonnelied van Fransiscus van Assisi.

Wie danken jou, mijn goede God? Wie noemt jou bij je naam? Jij maakte de wereld, man en vrouw, en alles is hier alleen door jou en alles zal jou danken alleen alleen, mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? De zon, mijn grote zus! Wat schittert ze mooi, zij is de dag waar ieder van ons in kijken mag die glans, die mooie stralen heeft zij van jou, mijn goede God Wie danken jou, mijn goede God? de maan, mijn mooie broer! en met hem de sterren in de nacht die jij hebt gemaakt in al hun pracht zo mooi zijn zij, zo helder en klaar als jij, mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? de wind, de lucht, mijn broers! zij kleuren de hemel helderblauw of brengen de wolken grijs en grauw waarmee je heel de wereld verzorgt, van jou mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? het water, liefste zus! zo zuiver en helder en zo schoon zo nodig en toch zo doodgewoon voor iedereen het duurste geschenk, van jou, mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? het vuur, mijn sterke broer! zijn vlammen verlichten onze nacht wat kan hij mooi spelen als hij lacht geweldig is hij, stevig en sterk als jij, mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? de Aarde, Moeder, zus! Wat wij mogen eten, komt van haar de groenten en vruchten, ieder jaar en bloemen met hun kleuren zo mooi als jij, mijn goede God. Wie danken jou, mijn goede God? de mensen, broer en zus! die leven in vrede of in nood die jou komen zoeken door de dood jij vindt hen en jij geeft hun de hand van jou, mijn goede God.

http://kinderkerk.ruhosting.nl/Zonnelied/Lied.htm