Stel, je staat voor een grote gebeurtenis en je weet, dit kan ik maar één keer doen en er is geen repetitie mogelijk. Wat gaat er dan door je heen. Hoe kan je je voorbereiden. Ik besefte gister dat dat de reden voor mijn nervositeit is: alles gelezen, de verhalen gehoord, maar mijn persoonlijke ervaring is een unieke en ik heb geen idee hoe het zal gaan en hoe ik zal reageren en handelen.
Natuurlijk heb ik me voorbereid, maar hoe weet ik dat dat voldoende zal zijn.
Ik sta voor het grote onbekende.
Er staat me niets anders te doen dan als eerste het nerveuze gevoel te herkennen en erkennen (soms is er iemand anders nodig om je er van bewust te worden). Het mag er helemaal zijn. 'Ik accepteer mezelf helemaal met dit gevoel.'
Dan ga ik maar eens even een onder onsje houden met de controlefreak in mezelf. :-) Die wil alles precies weten hoe het zal gaan, wanneer en waar. Beschermen en bewaken is zijn taak en kostte wat het kost voorkomen dat ik gekwetsts of teleurgesteld zal worden en pijn zal hebben. En dat alles absoluut gaat volgens eigen plan en zo... niet vertrouwend op het grote Plan...pffff.
Ik bén dus geen controle freak, het is een beschermingsmechanisme. Dat scheelt alweer.
De controle freak kan me helpen degelijk voor te bereiden en niet als een dwaas in het diepe te springen. Maar wanneer het er op aankomt, is hij juist degene die het succes tegen houdt! Hij wil de natuurlijke en onbekende stroom beheersen. Een onmogelijke taak natuurlijk!
Mee gaan vanuit de stilte van mijn volle bewustzijn en handelen op moment dat nodig is, dat is wat ik wel kan oefenen.
Ik adem maar weer eens bewust langzaam en laag in en uit. Mijn aandacht is achter mijn borstbeen, in verbinding met mijn bekkenbodem. Ik sluit mijn ogen en zeg tegen mezelf: 'Ik heb dit eerder ervaren. In het moment weet ik het juiste te doen voor mezelf en de ander.'
En wanneer de nerveuze controle freak toch nog even om de hoek komt gluren, kijk ik hem lachend aan en zeg;' Er is maar één weg en dat is niet de jouwe. Take a break!'
zondag 6 februari 2011
Naderende geboorte van een vrij Egypte
De weg is misschien nog lang, maar in deze enorm snel transformerende tijden, kan het wel eens sneller gaan dan het bij ons in het Westen is gegaan. Dat wens ik, en velen met mij, voor Egypte. Vanuit Abydos komen iedere dag de berichten door welk effect de recentelijke gebeurtenissen op het gewone volk heeft. Natuurlijk is het nog steeds een persoonlijk verhaal. Iedereen beleeft alles altijd op eigen wijze. Maar toch. Wanneer ik de berichten op internet en de foto's van Cairo zag, kon ik niet weten hoe zich dat vertaald naar de mensen in een dorp acht uur daar vandaan.
Afgelopen week waren de banken dicht, de winkels en de scholen. Internet was ook nog even afgesloten en een televisiestation uit de lucht gehaald. De toeristen blijven weg (hopelijk niet te lang). In andere woorden: geen inkomsten. Of geen toegang tot een bank, dus geen geld om eten te kopen. De winkels dicht, dus wat er aan eten binnen kwam, is erg duur. Picture this wanneer dat hier gebeurd... paniek alom lijkt me. Even niet op zondag naar de appie.
Uit wanhoop, zo heel menselijk en begrijpelijk, gaan sommigen bij de mededorpelingen stelen, dieren bv. Dus wordt er 's nachts door de jonge mannen gewaakt over de huizen en de vrouwen wiens man in Koeweit, of een ander Arabisch land werkt. En overdag wisselt de wacht en kunnen ze slapen.
Iedere dag gaan er vanaf deze kant berichten naar Abydos over hoe hier iedereen mee leeft en licht en kracht stuurt naar het Egyptische volk. En 's nachts wanneer de mannen om het vuur buiten bij elkaar zitten, worden deze berichten gedeeld met hun. Ook al kennen ze ons niet allemaal, ze voelen zich gesteund. Er zijn mensen ver weg die wensen dat zij, net als wij, vrijheid en veiligheid mogen kennen. Ze hoorden van onze World Meditation, die we op graag nog grotere schaal, natuurlijk gaan herhalen. Er is samenhorigheid. De eenheid die ze hebben laten zien, heeft toch al heel wat in beweging gezet. De hele Arabische wereld wordt wakker en transformeert. En dat waren tot voor kort de mensen waar Amerika en de media ons bang voor probeerde te maken :-) Dit heeft er een hele andere draai aangegeven. We herinneren ons dat we medemensen zijn van elkaar. We gunnen elkaar een goed leven in vrijheid en welvaart. Dan valt kleur of geloof, helemaal weg.
Samen met Hilde Kok ben ik bezig de World Meditation te koppelen aan een organisatie. Was dat nu zo geweest, dan had de NOS er een news item van gemaakt! En we kwamen onafhankelijk van elkaar op het idee geld in te zamelen voor de armsten van Abydos, om deze gezinnen een korte periode te ondersteunen tot dat ze weer zelf de draad op kunnen pakken. Elles van Paassen gaat hoogstwaarschijnlijk eind februari naar Abydos. Eventueel neemt zij wat mee, of er wordt een rekening geopend voor dit specifieke doel. We kijken welke manier het beste is. Zodra er duidelijkheid is, wordt dat hier vermeld.
Afgelopen week waren de banken dicht, de winkels en de scholen. Internet was ook nog even afgesloten en een televisiestation uit de lucht gehaald. De toeristen blijven weg (hopelijk niet te lang). In andere woorden: geen inkomsten. Of geen toegang tot een bank, dus geen geld om eten te kopen. De winkels dicht, dus wat er aan eten binnen kwam, is erg duur. Picture this wanneer dat hier gebeurd... paniek alom lijkt me. Even niet op zondag naar de appie.
Uit wanhoop, zo heel menselijk en begrijpelijk, gaan sommigen bij de mededorpelingen stelen, dieren bv. Dus wordt er 's nachts door de jonge mannen gewaakt over de huizen en de vrouwen wiens man in Koeweit, of een ander Arabisch land werkt. En overdag wisselt de wacht en kunnen ze slapen.
Iedere dag gaan er vanaf deze kant berichten naar Abydos over hoe hier iedereen mee leeft en licht en kracht stuurt naar het Egyptische volk. En 's nachts wanneer de mannen om het vuur buiten bij elkaar zitten, worden deze berichten gedeeld met hun. Ook al kennen ze ons niet allemaal, ze voelen zich gesteund. Er zijn mensen ver weg die wensen dat zij, net als wij, vrijheid en veiligheid mogen kennen. Ze hoorden van onze World Meditation, die we op graag nog grotere schaal, natuurlijk gaan herhalen. Er is samenhorigheid. De eenheid die ze hebben laten zien, heeft toch al heel wat in beweging gezet. De hele Arabische wereld wordt wakker en transformeert. En dat waren tot voor kort de mensen waar Amerika en de media ons bang voor probeerde te maken :-) Dit heeft er een hele andere draai aangegeven. We herinneren ons dat we medemensen zijn van elkaar. We gunnen elkaar een goed leven in vrijheid en welvaart. Dan valt kleur of geloof, helemaal weg.
Samen met Hilde Kok ben ik bezig de World Meditation te koppelen aan een organisatie. Was dat nu zo geweest, dan had de NOS er een news item van gemaakt! En we kwamen onafhankelijk van elkaar op het idee geld in te zamelen voor de armsten van Abydos, om deze gezinnen een korte periode te ondersteunen tot dat ze weer zelf de draad op kunnen pakken. Elles van Paassen gaat hoogstwaarschijnlijk eind februari naar Abydos. Eventueel neemt zij wat mee, of er wordt een rekening geopend voor dit specifieke doel. We kijken welke manier het beste is. Zodra er duidelijkheid is, wordt dat hier vermeld.
Abonneren op:
Posts (Atom)