Het drong ineens tot me door vanavond, dat ik de komende drie jaar vrij ben om te gaan en te staan waar ik wil. Munay-Inti heeft nog geen schoolplicht. Hier zit potentie in. Ik vraag me al een tijdje af wat de reden is dat ik alweer ruim een jaar niet een eigen stek heb. Ik voel dat daar een reden achter zit, die zichzelf gaat onthullen.
Stel dat nou dat alles precies klopt zoals het nu is? Stel nu dat het bijvoorbeeld helemaal niet de bedoeling is dat ik, ook al is er kind en hond, een vaste woonplek heb? Ook al ben ik me aardig bewust van conditioneringen vanuit de maatschappij of familie die me tegen houden echt authentiek te leven, ben ik me de laatste weken weer bewust geworden dat er nog lijntjes zitten die me tegen houden.
Wat vraagt het leven nu van mij?
Vrij worden van
Vrij worden van conditioneringen, aanpassingen, schoolsgedrag, van angst om een ander verdriet te doen, van blijven zitten waar het veilig en vertrouwd voelt, voor dat veilige en vertrouwde kiezen.
Vrij worden van beperkende banden met mensen en plekken (er zijn er velen die nog tot na de dood hun huis niet kunnen verlaten).
Vrij worden om
Vrij worden om te gaan waar mijn Ziel wil gaan. Vrij om eigen keuzes te maken. Om te leven vanuit mijn hart. Vrij om het even niet te weten, niet te willen, niet te moeten.
Om vrij te Zijn. Vrij te voelen, ook al zijn er nog hier en daar beperkende lijntjes, gedachten, contracten. Want met vrij voelen begint de reis.
Vrij om Mijn Ziel te Leven.
Deze intense vertolking raakt dit helemaal: http://youtu.be/pPp0I4fA6Lw
