Ik zit in een kamer van Op Hodenpijl, tegenover me zit Boudewijn Leliveld. Het is een aantal jaar geleden. Ik geloof dat er zes mensen bij hem waren om hem te ondersteunen en van hem te leren bij zijn sessies. Waar ik voor kom, krijg ik geen antwoord op behalve dat ik sjamaan zou zijn en het antwoord zelf weet. Dat was een compliment, dat besefte ik later ook pas (hij had al eerder de hint gegeven op zijn subtiele wijze dat ik er niets meer van kon leren).
Vlak voordat ik na vijf minuten weer buiten sta, geeft hij me nog een boodschap mee:
"Ik wil je niet beledigen, maar je bent niet echt."
Auch. Dat deed mijn kwetsbare ego pijn. Ik hoefde gelukkig niet te betalen voor deze sessie (terwijl wat ik kreeg onbetaalbaar was natuurlijk). Maar hij had wel gelijk en met dat besef ging ik op zoek naar mijn authenticiteit. Want wanneer ben je nu echt? En wat is dat, echt zijn?
"What is REAL?" asked the the Rabbit one day. "Does it mean having things that buzz inside of you and a stick-out handle?"
" Real isn't how you are made", said the Skin Horse. "it's a thing that happens to you. When a child loves you for a long, long time, not to play with but REALLY loves you, then you become Real."
"Does it hurt?", asked the Rabbit.
"Sometimes", siad the Skin Horse, for he was always truthful. "When you are Real you don't mind being hurt."
"Does it happen all at once, like being wound up," he asked, "or bit by bit?"
"It doesn't happen all at once," said the Skin Horse. "You become. It takes along time. That's why it doesn't often happen to people who break easily, or have sharp edges or who have to be carefully kept. Generally, by the time you are Real, most of your hair has been loved off, and your eyes drop out and you get loose in the joints and very shabby. But these things don't matter at all, because once you are Real you can't be ugly, except to people who don't understand... once you are Real, you can't become unreal again.
It lasts for always."
