Hoe is het mogelijk dat ik ooit dacht , en zo velen nog steeds,
dat God een persoon is,
een man, een vrouw;
Terwijl het de Bron is achter alles,
de vormeloze die voorbij de vorm gaat,
En tegelijkertijd zichzelf uitdrukt in die vorm;
Ik ben dus een deel van God, net als jij,
en de berg, het boek, de Aarde.

Hoe is het mogelijk,
dat ik al die tijd God buiten mezelf zocht,
In boeken, theorieën, bergen, personen;
terwijl al die tijd ik het Zelf was.

Hoe logisch ook,
dat ik ooit in een ver verleden dacht dat God een persoon was;
Ik Bén het,
en jij en hij en zij!

Hoe meer dan logisch,
dat ik het buiten mezelf zocht,
want Het was daar óók;
en door dáár eerst te zoeken wellicht,
kon ik het ook in mezelf gaan herkennen.

Zoeken hoeft niet meer.
Ik heb gevonden.

8 mei 2013, Vida