Dag 8.

'Als ik je kwets en als ik je pijn doe, als ik je het ergste aandoe dat je je kunt voorstellen - dan... [...] ... moet je je bedenken Wie Ik Werkelijk Ben.'

'Natuurlijk! Dat doe ik!', riep het Zieltje. 'Ik beloof het.'

'Goed,' zei de Vriendelijke Ziel. 'Want zie je, ik zal zo erg moeten doen alsof, dat ik mezelf zal vergeten.

En als jij je dan niet meer herinnert hoe ik werkelijk ben, dan kom ik daar een hele tijd lang niet meer achter. Als ik vergeet Wie Ik Ben, vergeet jij misschien zelfs Wie Jij Bent. Dan zijn we allebei verloren.

En dan hebben we weer een andere ziel nodig om te laten ontdekken Wie We Zijn.'

'Dat gebeurt niet,' beloofde het Zieltje nog eens. 'Ik zal me je herinneren. En ik zal je dankbaar zijn voor je geschenk - de gelegenheid om mezelf te ervaren als Wie Ik Ben.'

(Uit: 'Een gesprekje met God, de kleine ziel en de zon', Neale Donald Walsch)