Stel, je staat voor een grote gebeurtenis en je weet, dit kan ik maar één keer doen en er is geen repetitie mogelijk. Wat gaat er dan door je heen. Hoe kan je je voorbereiden. Ik besefte gister dat dat de reden voor mijn nervositeit is: alles gelezen, de verhalen gehoord, maar mijn persoonlijke ervaring is een unieke en ik heb geen idee hoe het zal gaan en hoe ik zal reageren en handelen.
Natuurlijk heb ik me voorbereid, maar hoe weet ik dat dat voldoende zal zijn.
Ik sta voor het grote onbekende.
Er staat me niets anders te doen dan als eerste het nerveuze gevoel te herkennen en erkennen (soms is er iemand anders nodig om je er van bewust te worden). Het mag er helemaal zijn. 'Ik accepteer mezelf helemaal met dit gevoel.'
Dan ga ik maar eens even een onder onsje houden met de controlefreak in mezelf. :-) Die wil alles precies weten hoe het zal gaan, wanneer en waar. Beschermen en bewaken is zijn taak en kostte wat het kost voorkomen dat ik gekwetsts of teleurgesteld zal worden en pijn zal hebben. En dat alles absoluut gaat volgens eigen plan en zo... niet vertrouwend op het grote Plan...pffff.
Ik bén dus geen controle freak, het is een beschermingsmechanisme. Dat scheelt alweer.
De controle freak kan me helpen degelijk voor te bereiden en niet als een dwaas in het diepe te springen. Maar wanneer het er op aankomt, is hij juist degene die het succes tegen houdt! Hij wil de natuurlijke en onbekende stroom beheersen. Een onmogelijke taak natuurlijk!
Mee gaan vanuit de stilte van mijn volle bewustzijn en handelen op moment dat nodig is, dat is wat ik wel kan oefenen.
Ik adem maar weer eens bewust langzaam en laag in en uit. Mijn aandacht is achter mijn borstbeen, in verbinding met mijn bekkenbodem. Ik sluit mijn ogen en zeg tegen mezelf: 'Ik heb dit eerder ervaren. In het moment weet ik het juiste te doen voor mezelf en de ander.'
En wanneer de nerveuze controle freak toch nog even om de hoek komt gluren, kijk ik hem lachend aan en zeg;' Er is maar één weg en dat is niet de jouwe. Take a break!'
