En zo stond alles maandag klaar om te verhuizen: dozen, koffers, tassen en een mandje met Inti-Munay. Ze keek er naar en lachte er om. Heel gezellig die lieve mensen die kwamen helpen, dan kon ze fijn kletsen en lachen.

Namaste moest het allemaal nog zien en keek me aan van en wat gaan we nu weer doen???

We hebben genoten in Voorburg. Het was de perfecte plek om zwanger te zijn en voor de eerste acht weken in Inti's leven in deze wereld. Dank Ada! Maar het was tijd. Tijd om van de rust van een laag prikkelende omgeving te gaan naar een oase van stilte en groen in een drukke en inspirerende stad te gaan. Eigenlijk is dit iets wat bij me past. Me terug kunnen trekken en naar binnen gaan, en dan weer inspiratie zoekend alleen maar door een klein steegje uit te lopen.
Ik hoor een uil. Midden in de stad. Voor de rest niets. Stilte. Weer dat 'in de wereld maar niet van de wereld'. Soms de kluizenaar in me die wat nodig heeft, dan weer de kunstenaar, beiden komen aan hun trekken. Inti kijkt haar ogen uit. En regelmatig iemand die verwonderd weer naar haar kijkt. Zo ontdek ik Den Haag opnieuw. Nu door haar ogen. En Namaste heeft zijn mini paradijsje ook gevonden. Struiken en bomen pal voor zijn neus waar hij de hele dag in mag struinen.
Ons zomer poppenvakantiehuisje.